Όταν είδα για πρώτη φορά τον τίτλο του εξωφύλλου η περιέργειά μου κεντρίστηκε. Γιατί 219 και όχι 218 ή 220 ημέρες; Γιατί μονός αριθμός και όχι ζυγός;
Το βλέμμα μου στάθηκε πολύ ώρα στο εξώφυλλο. Μεγέθυνα τη φωτογραφία και μελέτησα και την παραμικρή λεπτομέρεια επάνω του. Διαβάζοντας την περίληψη και τις δύο πρώτες σελίδες του βιβλίου, ήξερα πως θα με άγγιζε. Πριν ακόμη κυκλοφορήσει. Δεν ήξερα όμως πόσο θα με γοήτευε! Τρεις ενότητες ! ''μια άνοιξη που κόβει σαν λεπίδι'' ''πάθος της ψυχής το άχθος'' ''παράξενα που ισορροπεί ο κόσμος''. Κι ανάμεσά τους μια γραφή λιτή, τρυφερή, γλυκιά - αυτή της συγγραφέως - εκφρασμένη με μικρές προτάσεις, μέσα σε μια ιστορία με έντονα νουάρ ατμόσφαιρα, να σκιαγραφεί χαρακτήρες, να τους σμιλεύει, να τους δίνει ζωή αναλύοντας ταυτόχρονα και τις πιο μικρές ακρούλες της ζωής τους. Και παντού η βροχή. Πρωταγωνίστρια κι αυτή με τον τρόπο της. Που πέφτει συνεχώς, άλλοτε σιγανά, άλλοτε δυνατά και μαζί της πέφτουν και απογυμνώνονται ψυχές ανταριασμένες ή σκοτεινές ... Ψυχές που ψάχνουν μια διέξοδο, που ψάχνουν μια γαλήνη και άλλες ημερεύουν, άλλες εξαγνίζονται και άλλες προχωρούν στο σκοτεινό τους δρόμο. Ήρωες πολλοί, άνθρωποι του μεσοαστικού και μικροαστικού ιστού της κοινωνίας μας . Άνθρωποι απτοί, καθημερινοί. Ανάμεσά τους παιδιά. Παιδιά και ... βόλοι. Βόλοι πράσινοι, βόλοι γαλάζιοι, βόλοι διάφανοι. Βόλοι που φέρνουν τη χαρά, τη λαχτάρα αλλά και τη δικαίωση, την κάθαρση. Το τέλος έρχεται καταλυτικό, ξεπλένοντας σαν εξαγνιστική βροχή κάθε τι που ρυπαίνει και μολύνει τα μάτια μας . Έρχεται καταιγιστικό και παρασέρνει και αποκαθιστά όσα ο νόμος δεν μπόρεσε να κάνει. Ένα μέρος του όμως αφήνεται στη φαντασία του κάθε αναγνώστη. Να το πλάσει όπως εκείνος το βλέπει, να το συνεχίσει όπως εκείνος το επιθυμεί και να το αλλάξει - γιατί όχι - την επόμενη φορά που θα κρατήσει στα χέρια του αυτό το βιβλίο. Γιατί ένα είναι σίγουρο. Το βιβλίο αυτό θα ξαναδιαβαστεί. Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός. Πρώτο έτος κυκλοφορίας 2014.
0 Comments
|
|