Τελειώνοντας το διάβασμα του τρίτου μέρους από τους ‘’ Μεσημβρινούς της ζωής ΄΄ της Μαίρης Κόντζογλου, έχεις στα αυτιά σου τον απόηχο των ηρώων του.
Κι είναι αυτός ο απόηχος τόσο δυνατός, τόσο ζωντανός, που θέλεις να αφήσεις λίγες μέρες να καταλαγιάσει μέσα σου, πριν πιάσεις να διαβάσεις κάποιο άλλο βιβλίο. Κι έτσι πρέπει να γίνεται όταν κλείνει κανείς την τελευταία σελίδα από ένα λογοτεχνικό έργο που μίλησε μέσα του. Στη γη της αγάπης λοιπόν, και κλείνει η τριλογία των Μεσημβρινών. Κλείνουν και τα ερωτηματικά που γεννήθηκαν μέσα σου από το διάβασμα των δύο προηγούμενων. Δυνατές είναι οι σκηνές, τόσο που δεν μπορούν να σ ΄αφήσουν ασυγκίνητο μιας και έρχονται στην επιφάνεια όλες οι πτυχές των χαρακτήρων των ηρώων, με έναν τρόπο αριστουργηματικά δοσμένο από την πένα της συγγραφέως. Το τέλος δε, δίνει μια γλυκιά γεύση προσμονής γιατί σε οδηγεί να πλάσεις αυτό που εσύ επιθυμείς να δεις! Φοβερά όμορφη η σκηνή των γυναικών που κάθονται στο μικρό τοιχάκι και ΄΄ακούγεται ΄΄ το κροτάλισμα του κουταλιού τους στο φλιτζάνι τους. Μια σκηνή που αποτελεί την αρχή του πρώτου βιβλίου και παράλληλα το τέλος του τρίτου. Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Λιβάνη. Πρώτο έτος κυκλοφορίας 2011.
0 Comments
|
|