ο «Μικρό χρονικό τρέλας» είναι το νέο αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα του πολυγραφότατου συγγραφέα Αύγουστου Κορτώ. Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη. Πρόκειται για ένα βαθιά ανθρώπινο μυθιστόρημα, μυθιστόρημα ενδοσκοπικό κι άκρως εξομολογητικό, αφού μέσα από τις χορταστικές 246 σελίδες του, ο συγγραφέας πραγματεύεται ένα σοβαρό θέμα που αφορά την ψυχική υγεία, αυτό του πρώτου ψυχωσικού επεισοδίου.
Με στρωτή γραφή, λιγάκι ανάλαφρη, εμποτισμένη με το έξυπνο και σπαρακτικό χιούμορ του, ο συγγραφέας περιγράφει λεπτομερώς την δική του προσωπική εμπειρία με το τέρας της ψυχικής αρρώστιας, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο ίδιος, που εκτυλίσσεται τον Δεκέμβρη του 2008, όταν κάποια στιγμή μέσα στην νύκτα ξυπνά έχοντας στο μυαλό του παραληρηματικές ιδέες θρησκευτικού περιεχομένου, αφού πιστεύει πως είναι ο νέος Δαλάι Λάμα... Ο αναγνώστης γίνεται κοινωνός των σκέψεων, των προβληματισμών, των συναισθημάτων αλλά και των αφαιρετικών συνειρμών που παρουσιάζουν βεβαίως κάποια λογική για τον ασθενή. Εισχωρεί στα άδυτα του μυαλού και της ψυχής του, όπου επικρατεί ένα χάος και βιώνει στο πλάι του έντονα κάθε στιγμή του οξέος ψυχωσικού επεισοδίου και της σκληρής του καθημερινότητας... Προσωπικά, διαβάζοντας το συγκεκριμένο βιβλίο είδα τον εαυτό μου να μένει άφωνος... Να συγκινείται... Σε κάποια σημεία να δακρύζει και να θέλει να αγκαλιάσει αυτό το χαρισματικό πλάσμα, τον Πέτρο, που με αυθεντική ειλικρίνεια μοιράζεται μαζί του κάποιες από τις δυσκολέτερες στιγμές της ζωής του... Μα και να γελά με την καρδιά του μέχρι δακρύων καθ' όλη σχεδόν τη διάρκεια της ανάγνωσης, γιατί παρόλο που λόγω του θέματος που πραγματεύεται το συγκεκριμένο ανάγνωσμα νιώθεις τους ώμους σου να βαραίνουν, ο συγγραφέας κάνει χρήση ίσως του πιο δυνατού εργαλείου του, που δεν είναι άλλο από το πηγαίο, αυτοσαρκαστικό του χιούμορ κι έτσι το βάρος αυτός πετά για λίγο από πάνω σου, αφήνοντας σε ελεύθερο να αποφορτιστείς. Εύλογα μπορεί κάποιος λιγάκι πονηρός αναγνώστης να αναρωτηθεί «Μα πως γίνεται μετά το πέρας ενός τόσο ψυχοφθόρου γεγονότος που πλήττει την ψυχική υγεία ενός ατόμου, αυτό να έχει ξεκάθαρες και λεπτομερείς μνήμες απ' την περίοδο εκείνη;». Κι όμως, μετά το πέρας του επεισοδίου και αφού έχει αποκατασταθεί η ψυχική υγεία του ασθενή με τη βοήθεια φυσικά των ειδικών φαρμάκων, αυτός θυμάται. Λίγες είναι οι περιπτώσεις εκείνες στις οποίες δρα ο μηχανισμός της απώθησης και οι μνήμες της περιόδου εκείνης απωθούνται στο ασυνείδητο ώστε να μην αναστατώνουν και απειλούν με το περιεχόμενο τους ξανά την ψυχική υγεία του ασθενούς. Το «Μικρό χρονικό τρέλας» λοιπόν αποτελεί ένα βιβλίο που ξορκίζει με τον τρόπο του, μέσα από το αστείρευτο χιούμορ που αναδύεται από κάθε σελίδα του, τις φοβίες και τις λανθασμένες εντυπώσεις που έχει ο μέσος Έλληνας για τα άτομα που η ψυχική τους υγεία έχει κλονιστεί. Παράλληλα δείχνει πόσο κόντα είναι τελικά η λογική με την «τρέλα», πόσο εύκολο και πιθανό είναι για κάθε άνθρωπο να αντιμετωπίσει πρόβλημα με την ψυχική του υγεία κάποια στιγμή στη ζωή του και πόσο σημαντική είναι η πιστή εφαρμογή και ακολούθηση της φαρμακευτικής αγωγής για την βελτίωση της κατάστασης του ασθενή, αλλά και για την μείωση και εξάλειψη των συμπτωμάτων. Μα πάνω από όλα, μέσα από το συγκεκριμένο βιβλίο ο αναγνώστης γίνεται κοινωνός του μηνύματος πως αν υπάρχει αγάπη στο οικογενειακό και κοινωνικό περιβάλλον ενός ατόμου, κατανόηση και έδαφος υποστηρικτικό τότε ακόμα και η πιο δύσκολη πάθηση ψυχιατρικής φύσεως έχει μεγάλες πιθανότητες να θεραπευτεί σε ένα βαθμό και το άτομο να καταφέρει να επιστρέψει στην μέχρι πρότινος καθημερινότητα του, αναλαμβάνοντας ξανά τους ρόλους ζωής που διαδραμάτιζε τόσο καιρό κι αυτό γιατί η αληθινή, ανυστερόβουλη αγάπη μπορεί να φωτίσει ακόμα και τα πιο σκοτεινά μονοπάτια της ζωής...
0 Comments
|
|