Ήταν δεν ήταν εκείνο το μαγαζάκι είκοσι τετραγωνικά όλο κι όλο. Oύτε μια γωνιά δεν έμενε αδειανή. Ράφια μέχρι πάνω στο ταβάνι φορτωμένα με βιβλία, ευλαβικά ταξινομημένα κατά κατηγορία και συγγραφέα, περίμεναν ένα άγγιγμα, ένα ξεφύλλισμα! Κι ήταν πολλά τα χέρια που κάθε μέρα τα άγγιζαν και τα ένιωθαν. Και ήταν πολλές οι συζητήσεις που άρχιζαν και τέλειωναν σε εκείνο το μικρό βιβλιοπωλείο. Μια άτυπη λογοτεχνική γωνιά ήταν εκείνα τα είκοσι τετραγωνικά. Πολύ καλύτερη από άλλες που γνώρισα στη μετά- Πέρυ εποχή μου. Χρέη βιτρίνας είχε την τιμή να εκτελεί ένα κομμάτι στο πάτωμα -μπαίνοντας αριστερά - που ίσα ίσα χώραγε καμιά δεκαριά βιβλία. Στο βάθος πίσω από έναν πάγκο καθόταν πάντα η Πέρυ. Μόνο τα μαλλιά της ξεχώριζαν έτσι σκυμμένη που ήταν, καθώς πάντα, μα πάντα διάβαζε. Μόλις άνοιγε η πόρτα σήκωνε το κεφάλι, και ένα πλατύ χαμόγελο χάραζε το πρόσωπό της, πάντα έτοιμη να προτείνει, να συζητήσει, να ακούσει. Φτάνω να πιστεύω - σήμερα πια - πως η Πέρυ του μικρού βιβλιοπωλείου, αγαπούσε πιο πολύ τη συζήτηση και την ανταλλαγή απόψεων γύρω από ένα βιβλίο, από την πώλησή του. Παράξενο ; Ίσως! Ήταν δεν ήταν εκείνο το μαγαζάκι είκοσι τετραγωνικά όλο κι όλο . Κι όμως ήταν ο παράδεισος. Ήταν το βιβλιοπωλείο μου! Εκεί πέρασα από τους κλασσικούς συγγραφείς στη σύγχρονη λογοτεχνία, εκεί οδήγησα και την κόρη μου στα πρώτα της βήματα στη γνωριμία της με τα βιβλία. Κι έγιναν εκείνα τα πρώτα της βήματα, θύμησες γλυκιές από μυρωδιές βιβλίων ποτισμένες. Παρακαταθήκες πολύτιμες. Θεμέλια δυνατά. Μετά άλλαξα γειτονιά, οι ρυθμοί της πόλης οι αγχωτικοί ήρθαν και έγιναν μια καλή δικαιολογία και αφέθηκα, ξεχνώντας την Πέρυ. Άνοιξαν και εκείνα τα μεγάλα εντυπωσιακά βιβλιοπωλεία, εντυπωσιάστηκα και εγώ κοντά τους, έκανα γρήγορα - γρήγορα τις αγορές μου - τρέχοντας εγώ, τρέχοντας κι ο χρόνος, και κάπως έτσι χάθηκα από τη μαγεία του μικρού βιβλιοπωλείου. Από τη μαγεία της συζήτησης ! Πριν αρκετές ημέρες βρέθηκα στο Παγκράτι για μια παρουσίαση βιβλίου. Αν και αργά όταν πέρασα από την Κόνωνος σταμάτησα και έψαξα με το βλέμμα μου να βρω εκείνα τα είκοσι θαυμαστά τετραγωνικά. Δεν τα βρήκα. Δεν ξέρω ίσως το μικρό βιβλιοπωλείο που ποτέ δεν έψαξα για το όνομά του, να μην άντεξε στην κρίση ή ίσως η γλυκιά βιβλιοπώλισσα να πήρε τη σύνταξή της. Αυτό που ξέρω είναι πως μετάνιωσα για όλα εκείνα τα χρόνια που ξέκοψα από τις παλιές γνώριμες και δοκιμασμένες αξίες ! Και ποιος ξέρει; Ίσως έφταιξα και εγώ για το κλείσιμο του μικρού βιβλιοπωλείου της Πέρρυ . Ίσως φταίμε όλοι μας για την απομόνωση την εμπορική απομόνωση των ανεξάρτητων βιβλιοπωλείων! Ας το σκεφτούμε! Και ας γυρίσει ο καθένας μας στο βιβλιοπωλείο της ''Πέρυ'' . Σίγουρα θα έχει κάποιο εκεί κοντά στο σπίτι του ή λίγο παραπέρα! Μαρία Κ.
0 Comments
|
|