Βιβλία άλλα στη σειρά, άλλα τοποθετημένα το ένα πάνω στο άλλο, μέσα σε μια προθήκη παλιά, που αν μπορούσε να μιλήσει θα έλεγε για μάτια όλο δίψα να πέφτουν πάνω της, για χέρια ανυπόμονα να ανασκαλεύουν τα σωθικά της, για μυρωδιές παλιού χαρτιού και μελάνης να ανακατεύονται στον αέρα μαζί μ΄αυτές της προσμονής ... ποιος είπε πως δεν έχει μυρωδιά η προσμονή; Σαν πόσα στιγμιότυπα ζωής έχουν καταγραφεί μπροστά στα μάτια της; Για πόσα δευτερόλεπτα, για πόσα λεπτά έχει σταματήσει ο χρόνος, όταν βλέμματα καθυστερούν πάνω σ΄έναν τίτλο, σε μια ημερομηνία έκδοσης, σε ένα όνομα ; Πόσα θροΐσματα σελίδων έχουν αντηχήσει σ΄αυτή την προθήκη τη φτιαγμένη από το πιο ευτελές υλικό ; Νοσταλγία! Αυτή είναι η λέξη που εντυπώνεται στο νου, διεκδικώντας την πρωτοκαθεδρία στη σκέψη . Απογοήτευση ... είναι η δεύτερη λέξη που έρχεται αργοπορημένη και σιγά σιγά γεμίζει το πλάνο, σβήνει το κάθε τι και με κάνει να αναρωτιέμαι, πόσες φορές ένιωσα να κλείνω τις πόρτες γύρω μου απομονώνοντας μια λέξη, μια φράση, μια παράγραφο; Και είναι απογοήτευση γιατί αυτές οι στιγμές είναι πια λίγες. Και δεν φταίνε οι σελίδες, οι λέξεις, οι φράσεις. Φταίω εγώ ο αναγνώστης. Μαρία Κ.
0 Comments
|
|