Σχολιάζει η Μαρία Κουλούρη Όταν διαβάζεις τον Μπάκμαν, σε οποιοδήποτε βιβλίο του, νιώθεις σαν να κάθεται δίπλα σου και να σου μιλάει. Σαν να είσαι σε μια παρέα και ένας από αυτούς - εν προκειμένω ο Μπάκμαν - να αφηγείται μια ιστορία. Η ιστορία μπορεί να είναι συγκινητική, κατευναστική, μπορεί να είναι αστεία, μπορεί να ακούγεται παράξενη ή ακόμη και παράλογη, μπορεί να έχει στριφνούς, περίεργους ήρωες ή και όλα μαζί. Ή μπορεί να φαίνεται ότι για αλλού πάει και αλλού καταλήγει, αλλά μήπως και σε μια συζήτηση αυτό δεν γίνεται; Μπορεί να έχει δύο αστυνομικούς – πατέρα και γιο, μία ενθουσιώδη μεσίτρια, μία ληστή που γι΄αλλού ξεκίνησε και αλλού βρέθηκε, μία ηλικιωμένη γυναίκα, μία έγκυο και τη γυναίκα της, ένα χρόνια παντρεμένο ζευγάρι που το μόνο που κάνει είναι να ανακαινίζει διαμερίσματα, μια κυνική τραπεζίτη και έναν κούνελο! Και όλοι αυτοί να βρίσκονται σε ένα διαμέρισμα όμηροι, όμως, κάθε άλλο παρά συνηθισμένοι είναι. Αναγκάζονται να συνυπάρξουν, να αντιμετωπίσουν ο ένας τον άλλον, αλλά και τον εαυτό τους. Ο παραλογισμός βασιλεύει ανάμεσά τους έστω και αν κανείς από αυτούς δεν είναι … * Στοκχολμέζος! Κι όλοι αυτοί παίρνουν μέρος σε ανεκδιήγητες ανακρίσεις που σε κάνουν να αναρωτιέσαι αν οι μάρτυρες αλλά και οι αστυνομικοί έχουν τα λογικά τους. Στο «Άνθρωποι με άγχος» τα συναντάς όλα τα παραπάνω. Μέσα από μια απλή και λίγο τρελή ιστορία, με το χιούμορ να βασιλεύει - μια μαύρη κωμωδία ουσιαστικά είναι -, ο Μπάκμαν μάς μιλά για τα άγχη και τις απαιτήσεις της ζωής, για τα μικρά και μεγάλα καθημερινά προβλήματα, για το τραπεζικό σύστημα, για την αγορά των ακινήτων, για τα αδιέξοδα στις διαπροσωπικές σχέσεις, για τον κίνδυνο της θυματοποίησης, για τη συναισθηματική αποξένωση σε ένα ζευγάρι, αλλά και την ανάγκη της εύρεσης ενός συνδετικού κρίκου, για τον φόβο της μοναξιάς, για τη ζωή που θα θέλαμε να ζήσουμε αλλά δεν τολμάμε να την διεκδικήσουμε, για κάτι που φαντάζει απλό αλλά δεν είναι. Μάς μιλά για την ευτυχία. «Η αλήθεια είναι ότι αν οι άνθρωποι ήταν πραγματικά ευτυχισμένοι όπως φαίνονται στο διαδίκτυο, δεν θα ήταν όλη την ημέρα κολλημένοι εκεί μέσα, γιατί δεν υπάρχει άνθρωπος που να ζει μια όμορφη ημέρα και να σπαταλάει τη μισή φωτογραφίζοντας τον εαυτό του.» Διαβάστε το. Αν λατρέψατε τον Όβ ή την Μπριτ Μαρί ή τη γιαγιά της Έλσας, διαβάστε το, είναι διαφορετικό αλλά και συγκινητικό, και χιουμοριστικό. Είναι Μπάκμαν! Και όπως αναφέρει ο συγγραφέας «Αυτή είναι μια ιστορία για μια ληστεία τράπεζας, μια επίδειξη διαμερίσματος, και το δράμα κάποιων ομήρων. Ίσως όμως να είναι πιο πολύ μια ιστορία για την ανθρώπινη βλακεία. Ίσως να είναι και κάτι άλλο. » *«... για τους περισσότερους από μας, η «Στοκχόλμη» είναι περισσότερο μια έκφραση παρά ένα μέρος, είναι μια λέξη που συμβολίζει όλους τους εκνευριστικούς ανθρώπους που βάζουν εμπόδια στην ευτυχία μας. Εκείνους που νομίζουν ότι είναι καλύτεροι από μας. Είναι όλοι εκείνοι που δεν μας βλέπουν, δεν μας καταλαβαίνουν, δεν ενδιαφέρονται για μας. Κάθε άνθρωπος έχει έναν Στοκχολμέζο στη ζωή του... » Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Κέδρος σε μετάφραση Γιώργου Μαθόπουλου Περίληψη από το οπισθόφυλλο : Μια νέα γυναίκα επιχειρεί να ληστέψει μια τράπεζα. Για να γλιτώσει τη σύλληψη, μπαίνει σε ένα διαμέρισμα προς πώληση και κρατά ομήρους όσους είναι εκεί: την υπερενθουσιώδη μεσίτρια, ένα ζευγάρι συνταξιούχων που ανακαινίζει και πουλά διαμερίσματα για να καλύψει το κενό στον γάμο τους, δύο κοπέλες που διαφωνούν σε όλα, αλλά ετοιμάζονται να φέρουν στον κόσμο ένα παιδί μαζί, μια κυνική διευθύντρια τράπεζας με τάσεις αυτοκτονίας, μια ηλικιωμένη που υποφέρει από μοναξιά. Η αστυνομία περικυκλώνει το διαμέρισμα και, ενώ η αγωνία κορυφώνεται, όμηροι, ληστής και αστυνομικοί αρχίζουν να έρχονται κοντά και ανακαλύπτουν ότι έχουν περισσότερα κοινά απ’ όσα θα μπορούσαν να φανταστούν. Το νέο βιβλίο του Φρέντρικ Μπάκμαν είναι ένα απρόβλεπτο, αισιόδοξο και με χιούμορ μυθιστόρημα για τη δύναμη της συγχώρεσης και της ελπίδας, που συγκινεί με την ευαισθησία και την ανθρωπιά του. Λίγα λόγια για τον συγγραφέα : Ο Φρέντρικ Μπάκμαν (γεν. 1981) είναι ο πιο δημοφιλής σύγχρονος Σουηδός συγγραφέας. Όλα τα μυθιστορήματά του είναι πνευματώδη και συγκινητικά ταυτόχρονα, αποτυπώνουν ιδιαίτερες ιστορίες απλών ανθρώπων και μεταδίδουν ένα μήνυμα ανθρωπιάς και αισιοδοξίας. Έγινε γνωστός παγκοσμίως χάρη στο μυθιστόρημά του "Ένας άνθρωπος που τον έλεγαν Οβ", που μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες και έγινε ταινία. Τα βιβλία του έχουν πουλήσει συνολικά πάνω από εφτά εκατομμύρια αντίτυπα σε σαράντα τέσσερις γλώσσες. Το "Η γιαγιά μου σας χαιρετά και ζητάει συγγνώμη" έγινε bestseller όπου εκδόθηκε. Παρέμεινε για πολλούς μήνες στις κορυφαίες θέσεις της λίστας των New York Times, ενώ στην Κίνα έφτασε στην πρώτη θέση έναν μόλις μήνα μετά την κυκλοφορία του.
0 Comments
|
|