Γράφει η Μαρία Κουλούρη 'Δεν είμαι κακός άνθρωπος. Ή μπορεί και να είμαι. Μάλλον θα αφήσω εσάς να το κρίνετε. '' Είναι τα λόγια της ηρωίδας λίγο πριν ξεκινήσει να αφηγείται την ιστορία. Μια ιστορία που αρχίζει δυνατά, με τη συγγραφέα να επιλέγει το τέλος ή ένα μέρος του τέλους, σαν αρχή. Το άνοιγμα ενός τάφου από την ηρωίδα - βάσει πληροφοριών που λαμβάνει από το google και που είναι αρκετά … διασκεδαστικές – ως προς το παράξενο του θέματος – και η αποκάλυψη πως ο τάφος προορίζεται για τον αγαπημένο της σύζυγο, είναι το πρώτο χτύπημα που έρχεται στον αναγνώστη. Μια έξυπνη, ομολογουμένως, κίνηση της συγγραφέα. Μετά το … άνοιγμα του τάφου, η αφηγήτρια – ηρωίδα, η Έριν, μας πάει λίγους μήνες πίσω. Πριν αρχίσουν όλα. Η Έριν ενθουσιώδης σαν χαρακτήρας, αρκετά αφελής, αρκετά αθώα, είναι τρελά ερωτευμένη με τον Μαρκ, υπεύθυνο επενδύσεων σε μια μεγάλη τράπεζα που όμως χάνει τη δουλειά του δύο εβδομάδες πριν τον γάμο τους. Η ίδια έχει ήδη αρχίσει να στήνει μια πολλά υποσχόμενη καριέρα σαν δημιουργός ντοκιμαντέρ. Το ερωτευμένο ζευγάρι αποφασίζει να περάσει λιγότερες ημέρες, απ΄ότι σχεδίαζαν, στα νησιά Μπόρα-Μπόρα, λόγω οικονομικών δυσκολιών, οι οποίες γίνονται ακόμη πιο λίγες γιατί … βρίσκουν κάτι στο νερό. Αυτό αλλάζει το πρόγραμμά τους, αλλά το κυριότερο είναι πως αλλάζει τις ζωές τους. Βρίσκονται μπροστά σε διλήμματα, αναγκάζονται να πάρουν αποφάσεις που έρχονται σε αντίθεση με τους ηθικούς κώδικες της μέχρι τότε ζωής τους , (ή μήπως όχι;) και να κάνουν σπασμωδικές κινήσεις παίζοντας ένα επικίνδυνο σκοτεινό παιχνίδι. Το σωστό και το λάθος μπλέκονται σε σημείο που τα ερωτήματα ''γιατί να είναι λάθος και όχι σωστό'' ή ''ποιος το ορίζει αυτό, μήπως εμείς;'', οδηγούν τους ήρωες σε καταστάσεις που ανατρέπουν την μέχρι τότε ήσυχη ζωή τους και τους εξωθούν στα άκρα, μόνο … που αυτά δεν είναι διακριτά. Η αφήγηση είναι πρωτοπρόσωπη, η γραφή είναι άνετη και στρωτή, επιτυχημένη είναι η σκιαγράφηση των χαρακτήρων , ειδικά της Έριν που σε κάνει να αγανακτήσεις με την αφέλειά της και η ροή γρήγορη ειδικά από ένα σημείο και μετά. Οι παραλληλισμοί που επιχειρούνται από τη συγγραφέα ανάμεσα στους πρωταγωνιστές των ντοκιμαντέρ της Έριν και της ζωής της όπως εκείνη διαμορφώθηκε, είναι σε μερικά μέρη αρκετά εμφανείς, θα προτιμούσα όμως να είχε δοθεί μεγαλύτερη ένταση σ΄αυτούς. Η Catherine Steadman κάνει το συγγραφικό ντεμπούτο της με το ''Κάτι στο νερό '' βαδίζοντας στα χνάρια ενός νέου τύπου ψυχολογικού θρίλερ όπου οι περιγραφές της ζωής των ηρώων προηγούνται συνήθως, ή συμβαδίζουν με τις ανατροπές και τις εξελίξεις κάποιων γεγονότων που συμβαίνουν στη ζωή τους. Το έχουμε δει αυτό σε αρκετές νέες κυκλοφορίες και πιστεύω πως θα το βλέπουμε ακόμη πιο συχνά. Είναι μια μίξη που έλκει και καλύπτει όλο και πιο πολλούς αναγνώστες. Με τράβηξε μπορώ να πω, αυτό το βιβλίο και πέρασα πολύ ευχάριστα διαβάζοντας το! Η περιέργεια για το τι έγινε παρακάτω ήταν στα ύψη, ο γρήγορος ρυθμός των ανατροπών από ένα σημείο και μετά με κάλυψε απόλυτα, και το τέλος ήταν για μένα απρόβλεπτο. Δέκα πόντοι στο πιο δυνατό σημείο, την αλλαγή του θύτη σε θύμα, που επιχείρησε με επιτυχία η συγγραφέας! Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Bell. Πρώτο έτος κυκλοφορίας 2018.
0 Comments
|
|