Από τη Μαρία Κουλούρη << Ο εγκέφαλος έχει κατακτηθεί. Δεν τον ορίζω πια, πειραματίζεσαι με τον ηλεκτρισμό του, αναβοσβήνεις διακόπτες, στριμώχνεσαι στα αγγεία του, γίνεσαι κατακόκκινη. >> <<Τα δευτερόλεπτα φρενάρουν απότομα, κάποια πέφτουν με την πλάτη προς τα πίσω. Δε θέλει να προχωρήσει τούτο το ρολόι, φοβάται το μετά. >> Με μια λογοτεχνική γραφή και με μια ματιά άκρως διεισδυτική, η Ειρήνη Βαρδάκη μας δίνει ένα δυνατό μυθιστόρημα, ισορροπώντας με δεξιοτεχνία ανάμεσα στο κοινωνικό ψυχογράφημα και στο ψυχολογικό θρίλερ. Οι συνεχείς και γεμάτες με ένταση ανατροπές, είναι μεν το στοιχείο που επικρατεί, όμως αυτό που καθορίζει το Ρ της Ερωμένης είναι η εστίαση και η εμβάθυνση πάνω σε συμπεριφορές που φεύγουν από τα συνηθισμένα πρότυπα και επηρεάζουν την εξέλιξη της ιστορίας. Ο Σέργιος και η Αγγελική είναι ένα ζευγάρι που έχουν απομακρυνθεί καιρό τώρα ο ένας από τον άλλον. Ή μπορεί να μην ήταν ποτέ κοντά. << Ο γάμος μου θύμιζε βουβό κινηματογράφο… >> Έχουν μια κόρη τη Νεφέλη και είναι ο μόνος σύνδεσμος που τους ενώνει. << Η σχέση μας έγινε συγγενική. Όχι αδερφική, συγγενική! Έτσι, για να μπορεί εκτός από αγνή να είναι και κρύα. >> Ώσπου στο δρόμο τους βρίσκεται η Ευριδίκη. Η μοιραία γυναίκα που προχωρεί σε παιχνίδια εξουσίας. Εξουσίας του μυαλού. Κόκκινες γραμμές καταπατούνται, τα όρια ξεπερνιούνται, οι ρόλοι αλλάζουν μεριά και όλα ανατρέπονται. Δύο φόνοι. Ο ένας κλεισμένος σε ντουλάπι αρχείων. Ο αστυνόμος Δεγλής αναλαμβάνει την εξιχνίαση. Συνδέονται μεταξύ τους; Κι αν ναι πως είναι, πρακτικά, δυνατόν αυτό ; Ένας ο ύποπτος. Μία η αντίπαλος όλων. Μία η παίκτρια. Κρατά τα λευκά και αποφασίζει που θα κινήσει τη βασίλισσά της, ποια πιόνια θα εξουδετερώσει και ποια θα γίνουν πειθήνια όργανά της. Η συγγραφέας στήνει τους ήρωές της πάνω σε μια σκακιέρα, το παιχνίδι αρχίζει και είναι εξουθενωτικό. Με μαεστρία μοναδική, η Ειρήνη Βαρδάκη στήνει παρτίδες μυαλού και στέλνει τις δονήσεις, των αποτυπωμένων σε ένα χαρτί, τόσο έντονα σε μας που, μας παρασύρει να ακολουθήσουμε και να ζήσουμε αυτό το περίεργο παιχνίδι! << Ήταν παράξενο, σχεδόν μεταφυσικό, να γκρεμίζεσαι στο χάος του μυαλού κάποιου άλλου. Αισθάνθηκα πανικό, έκανα κατευθείαν πίσω. Θέλω να βγω απ΄αυτό το μυαλό, δεν αντέχω να κλωθογυρίζω στα σκοτεινά καλντερίμια του, υπάρχει κάτι το απόκοσμο εκεί μέσα. Ο πανικός μου μεγαλώνει, για λίγες στιγμές νιώθω πως δεν μπορώ να βγω, νιώθω πως παγιδεύτηκα, πως το μυαλό αυτό με κατάπιε ολόκληρο. Η ανάσα μου γίνεται πιο κοφτή, λαχανιάζω στην προσπάθεια, πρέπει να βγω! Σαν δαίμονας ο πανικός με ξέρασε μοναχός του στη θέση μου. Είστε καλά ; με ρωτάει με αληθινό ενδιαφέρον και τότε συνειδητοποιώ τα ρυάκια του ιδρώτα που τρέχουν στο μέτωπό μου και παράλληλα την αλλαγή των ρόλων μας. >> Πέντε είναι οι αφηγηματικές φωνές μέσα στο βιβλίο, που αντιστοιχούν στους πέντε βασικούς ήρωές του. Ο καθένας τους σε πρώτο πρόσωπο – μία ομολογουμένως δύσκολη γραφή – καταλαμβάνει το δικό του χώρο πάνω στη σκηνή, στέκεται διάφανος μπροστά μας με το ξεγύμνωμα της ψυχής του να αρχίζει από τις πρώτες σελίδες. << Θέλω να θυμηθείς ποια είμαι! Σε ικετεύω με το βλέμμα… Εξακολουθείς να μη με αναγνωρίζεις. Πως μπορείς; Πως γίνεται να μη με θυμάσαι ; Σου απλώνω το χέρι μήπως και με γνωρίσεις από την αφή. Είμαι η Αγγελική της γκρινιάρικης καλημέρας, της κατσούφικης Δευτέρας και της ανάποδης βδομάδας. Είμαι εγώ, απ΄όλες σου… η πιο παραπονεμένη καληνύχτα. Εγώ είμαι… η γυναίκα σου… με θυμάσαι; Μένεις να κοιτάζεις το απλωμένο μου χέρι, το αρνείσαι, όπως στο ζητιάνο τα ψιλά . >> Η ιστορία ξεδιπλώνεται, οι εντάσεις είναι συνεχείς και κλιμακούμενες, οι ανατροπές είναι απρόβλεπτες, όχι μόνο στο ποιος ή ποιοι είναι οι δολοφόνοι, αλλά και πάνω στο τι πιστεύαμε για τα πρόσωπα της ιστορίας! Ενδιάμεσα μικρά διαλείμματα γεμάτα λεπτό χιούμορ μας δίνουν την απαραίτητη ανάσα, συμβάλλοντας ταυτόχρονα στην καλύτερη σκιαγράφηση των χαρακτήρων. Η άρτια και ώριμη λογοτεχνική γραφή της Ειρήνης Βαρδάκη, δίνει ένα άριστα δουλεμένο αφηγηματικό σκηνικό, που σε κρατά από την αρχή μέχρι το τέλος, ζώντας την αγωνία, την απόγνωση, τον φόβο, τα αδιέξοδα των ηρώων! Δεν μένεις αμέτοχος! Επικροτείς ή κατακρίνεις, δέχεσαι ή απορρίπτεις ! Το τέλος έρχεται καταλυτικό και απρόβλεπτο για να κλείσει, με τον καλύτερο τρόπο, ένα πολύ καλό μυθιστόρημα που το θεωρώ ένα κατεργασμένο διαμάντι. Η χρήση μικρών προτάσεων σε σημεία που θεωρούνται κομβικά, είναι κάτι που ξεχώρισα και θαύμασα. Η δύναμη λίγων λέξεων είναι πολλές φορές πιο μεγάλη από εκείνη των πολλών! Θα σταθώ ιδιαίτερα και σε ένα άλλο σημείο όπου η συγγραφέας μπαίνει στο βιβλίο, σαν αφηγητής σε ένα θεατρικό έργο στο τέλος μιας πράξης και μας ενημερώνει για τα τεκταινόμενα λίγο πριν την αρχή της επόμενης. Είναι ένα μυθιστόρημα που αξίζει πραγματικά να ... μπλεχτείτε μαζί του! Δυνατά σημεία : Λογοτεχνική γραφή Άριστη δομή, πλοκή, στήσιμο χαρακτήρων. Ένταση, ρυθμός κλιμακούμενος. Συνεχείς ανατροπές. Άριστη επιμέλεια (Παναγιώτης Τασιόπουλος) Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις BELL . Πρώτος χρόνος κυκλοφορίας 2018.
0 Comments
|
|