ΑΧΝΗ ΘΕΑ ΤΩΝ ΛΟΦΩΝ - ΚΑΖΟΥΟ ΙΣΙΓΚΟΥΡΟ

Γράφει ο Γιάννης Ζαραμπούκας. 

Περίμενα με μεγάλη ανυπομονησία την κυκλοφορία του μυθιστορήματος «Αχνή θέα των λόφων» του Βρετανού συγγραφέα Καζούο Ισιγκούρο από τις Εκδόσεις Ψυχογιός. Πρόκειται για το πρώτο του μυθιστόρημα, το οποίο κυκλοφόρησε το 1982 με τίτλο «A Pale View of Hills». Στη χώρα μας, κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1984 από τις Εκδόσεις Λιβάνη. Η νέα του μετάφραση ανήκει στη συγγραφέα-μεταφράστρια κυρία Αργυρώ Μαντόγλου και είναι εξαιρετικά προσεγμένη! Άλλωστε, η κ. Μαντόγλου έχει μεταφράσει για τις Εκδόσεις Ψυχογιός τα μεταγενέστερα μυθιστορήματα του συγγραφέα «Μη μ' αφήσεις ποτέ» και «Τα απομεινάρια μιας μέρας».

Το μυθιστόρημα «Αχνή θέα των λόφων» αν και αποτελεί το πρώτο δείγμα γραφής του συγγραφέα, ίσως και όχι το ωριμότερο, μιας κι ακολούθησε μία πληθώρα λογοτεχνικών έργων, μπορώ να πω ότι μου άρεσε πολύ περισσότερο, ίσως και να έγινε το αγαπημένο μου βιβλίο από τον Βρετανό συγγραφέα! Κι αυτό γιατί σε σχέση με τ' άλλα του έργα, αυτά που τουλάχιστον έχω διαβάσει και αγαπήσει, θεωρώ πως είχε περισσότερη ροή το κείμενο, γεγονός που βοηθούσε στο να απολαύσει κανείς την ανάγνωση του!

Κεντρικός πυλώνας και σ' αυτό το βιβλίο του Καζούο Ισιγκούρο αποτελεί η μνήμη! Η μνήμη, η υποκειμενική και εύπλαστη αυτή νοητική δεξιότητα, στην οποία οφείλουμε τη δημιουργία των αναμνήσεων μας, που σφραγίζονται όχι μόνο από γεγονότα, αλλά και από τις συνθήκες εξωτερικές και εσωτερικές, που μας πλαισιώνουν χρονικά τη στιγμή που δημιουργούνται οι αναμνήσεις!

Πρωταγωνίστρια και αφηγήτρια του βιβλίου είναι η Ετσούκο, μία μεσήλικη Γιαπωνέζα γυναίκα που κατοικεί σε μία αγροικία της επαρχιακής Αγγλίας. Η αφήγηση χωρίζεται σε δύο χρονικές περιόδους. Η πρώτη περίοδος αφορά το παρελθόν και συγκεκριμένα την εποχή εκείνη που η Ετσούκο ήταν έγκυος στην πρώτη της κόρη, την Κέικο και κατοικούσε με τον πρώτο της σύζυγο στο Ναγκασάκι. Μία ιδιαίτερη εποχή, εποχή αναπροσαρμογής και εξέλιξης, παρά το γεγονός ότι λίγο καιρό πριν η δεύτερη ατομική βόμβα σάρωσε σχεδόν τα πάντα στο πέρασμα της. Σχεδόν τα πάντα γιατί οι Ιάπωνες δεν τσάκισαν. Δεν το έβαλαν κάτω! Συνέχισαν προσαρμόζοντας τη ζωή τους στα νέα δεδομένα της εποχής. Συγκεκριμένα, η Ετσούκο επικεντρώνεται κυρίως στις αναμνήσεις που αφορούν τη Σατσίκο και την μικρή της κόρη την Μαρίκο, της οποίες συναναστράφηκε για ένα μικρό χρονικό διάστημα, κατά τη διάρκεια του οποίου δημιουργήθηκε μία ιδιόμορφη φιλική σχέση ανάμεσα τους!

Η Σατσίκο είναι μία “ξεπεσμένη” λόγω συνθηκών χήρα, που κάποτε ζούσε μία πλουσιοπάροχη ζωή, η οποία προσπαθεί να διαχειριστεί την ατίθαση κόρη της και να της εξασφαλίσει μία καλύτερη ζωή, εναποθέτοντας κάθε της ελπίδα στον Αμερικανό Φρανκ, έναν άντρα αναβλητικό και αναξιόπιστο με τον οποίο έχει συνάψει ερωτικό δεσμό, ο οποίος κλυδωνίζεται διαρκώς!

Στη δεύτερη χρονική περίοδο στην οποία διαιρείται η αφήγηση, ο αναγνώστης συναντά την Ετσούκο, αρκετά χρόνια αργότερα, τη δεκαετία του '70, όπου τώρα πια κατοικεί στην Αγγλία. Ο αναγνώστης την πετυχαίνει σε μία δύσκολη συναισθηματικά περίοδο, αφού προσπαθεί να συμφιλιωθεί με το γεγονός της αυτοκτονίας της μεγάλης της κόρης, της Κέικο, ενώ η μικρή της κόρη, η Νίκι βρίσκεται στο σπίτι για κάποιες μόνο μέρες!

Οι δύο χρονικές περίοδοι της αφήγησης εναλλάσσονται διαρκώς, μιας και τα κεφάλαια του βιβλίου δεν είναι μακροσκελή και έτσι δημιουργείται ένα γοργό αναγνωστικό τέμπο, ενώ παράλληλα γεννιούνται στον αναγνώστη πολυάριθμα ερωτήματα που έχουν να κάνουν με την τροπή που πήρε η ζωή της πρωταγωνίστριας! Ερωτήματα για τα οποία φυσικά ως αναγνώστες δεν θα λάβουμε μία άμεση και ξεκάθαρη απάντηση, αλλά αντίθετα θα προβούμε σε υποθέσεις και εικασίες, μιας κι ο Ισιγκούρο είναι μία συγγραφική φιγούρα, η γραφή της οποίας χαρακτηρίζεται από μία ελλειπτικότητα και αμφισημία. Έτσι, λοιπόν, καθ' όλη την έκταση του βιβλίου κυριαρχεί μία επιβλητικά μυστηριακή ατμόσφαιρα, μιας και η ζωή της Ετσούκο παραμένει ένας άλυτος γρίφο!

Διαβάζοντας την «Αχνή θέα των λόφων» ο χαρακτήρας που ξεχώρισα ήταν αυτός της Μαρίκο. Η δεκάχρονη κόρη της Σατσίκο μου τράβηξε την προσοχή λόγω του τραυματισμένου ψυχισμού της, αποτέλεσμα μάλλον της ατομικής βόμβας που έπληξε το Ναγκασάκι και των δυσκολιών που επέφερε στην καθημερινότητα τους. Ειδικότερα, η Μαρίκο ήταν μία σχετικά σιωπηλή μυθιστορηματική φιγούρα, παρά το γεγονός πως πρωταγωνιστούσε στη μνήμη της Ετσούκο, η φωνή της οποίας δεν “ακούγονταν” πολύ κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης. Όμως, το γεγονός πως αναφέρονταν στην παρουσία ανθρώπων με εμμονικό τρόπο, ενώ η ύπαρξή τους στην καθημερινότητα της ήταν αμφισβητήσιμη, αιχμαλώτιζε το αναγνωστικό μου ενδιαφέρον και με προβλημάτιζε βαθιά, μιας και δεν μπορούσα να δημιουργήσω μία ξεκάθαρη άποψη επί του θέματος.

Κατά πόσο ήταν σάρκινη η παρουσία αυτών των ανθρώπων;
Υπήρξαν όντως κάποτε ή ήταν γέννημα της παιδικής φαντασίας της Μαρίκο;
Μήπως ήταν άνθρωποι μιας άλλης πια διάστασης (νεκροί ας πούμε);

Ερωτήματα για τα οποία ο αναγνώστης δε θα μπορέσει να ανιχνεύσει κάποια συγκεκριμένη απάντηση μέσα απ' τις σελίδες του βιβλίου! Αντίθετα, θα συνεχίσουν να τον απασχολούν και αφού έχει ολοκληρώσει την ανάγνωση του, προσπαθώντας να ξεδιαλύνει την ομιχλώδες αυτή κατάσταση, γεγονός που εμένα προσωπικά με εξιτάρει! 

Ακόμη, ένα στοιχείο που προσδίδει στο πρώτο μυθιστόρημα του Ισιγκούρο μεγάλο αναγνωστικό ενδιαφέρον είναι το δίπολο που δημιουργείται συνειδητά μεταξύ των δύο αντρικών χαρακτήρων που πρωταγωνιστούν στην πρώτη χρονική περίοδο της ζωής της Ετσούκο. Από την μία πλευρά, έχουμε το σύζυγο της, τον Τζίρο, ο οποίος είναι στέλεχος μιας ανερχόμενης εταιρίας. Ένας σύζυγος όχι και τόσο τρυφερός, αρκετά φειδωλός θα έλεγα, που δεν προσφέρει πολλή αγάπη στη σύζυγο, ενώ αντίθετα την αντιμετωπίζει με την απαρχαιωμένη, τουλάχιστον για τους νέους, νοοτροπία της Ιαπωνίας, όπου ο ρόλος της γυναίκας ξεκινά και τελειώνει στη φροντίδα του σπιτιού!  Από την άλλη πλευρά, έχουμε τον χαρακτήρα του Ογκάτα-Σαν, πεθερού της Ετσούκο, ο οποίος δείχνει γνήσιο ενδιαφέρον για την κατάσταση της νύφης του (ας μην ξεχνάμε πως ήταν έγκυος στο πρώτο της παιδί), ενώ μεταξύ τους παρατηρούμε πως υπάρχει μεγάλη οικειότητα, η οποία λογικά χτίστηκε την περίοδο του βομβαρδισμού, όπου η Ογκάτα-Σαν φρόντιζε τη νεαρή κοπέλα!

Ανακεφαλαιώνοντας, λοιπόν, το πρώτο μυθιστόρημα του Καζούο Ισιγκούρο με τίτλο «Αχνή θέα των λόφων» επανακυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Ψυχογιός σε νέα μετάφραση και αποτελεί ένα ιδιαίτερο κοινωνικό μυθιστόρημα, προπομπό μιας πετυχημένης συγγραφικής πορείας, που διαβάζεται απνευστί και παρασύρει τον αναγνώστη σε έναν ομιχλώδες κόσμο, γεμάτο με αναπάντητα ερωτήματα και άλυτα μυστήρια! 

Να το διαβάσετε και είμαι σίγουρος πως θα το απολαύσετε! 

Περισσότερες πληροφορίες για το βιβλίο εδώ.