Αναγνώστες VS Εκδοτικών !

​Βλέποντας αυτή τη φωτογραφία, σκέφτηκα πως θα ήταν ένα πολύ καλό πείραμα το να κυκλοφορήσει ένα βιβλίο χωρίς όμως να φαίνεται παρά μόνο η περίληψή του. Ούτε ο τίτλος, ούτε και ο εκδοτικός οίκος, και φυσικά ούτε ο συγγραφέας μιας και θα μπορούσε από εκεί να αποκαλυφθεί ο ...οίκος.
Με σκοπό να επιλεγεί από κάποιον αναγνώστη μόνο με γνώμονα τα δύο λόγια στο οπισθόφυλλο,  και τις δύο ματιές του μέσα στο βιβλίο.
Το γράφω με μεγάλη πικρία αλλά και με πλήρη συνείδηση, βλέποντας να υποθάλπεται ένα είδους ρατσισμού σε λίγες ομάδες βιβλίων στο f.b ή σε διάφορα λογοτεχνικά blogs ή ακόμη χειρότερα σε πολλές λέσχες ανάγνωσης.
Υπάρχουν δύο είδη ρατσισμού που αφορούν έναν εκδοτικό οίκο και κατ΄ επέκταση ένα συγγραφέα του ή και αντίστροφα.
Ο ένας ρατσισμός κατευθύνεται σε εκδοτικούς οίκους που είναι ''μικροί '' στον προϋπολογισμό τους και ο άλλος στους λεγόμενους ''μεγάλους'' οίκους ή αλλιώς ''εμπορικούς ''.
Και ναι μεν, τον πρώτο να τον καταλάβω - έλλειψη ρευστού που συνεπάγεται έλλειψη διαφήμισης - χωρίς αυτό να σημαίνει πως τον αποδέχομαι, τον δε δεύτερο, αδυνατώ ειλικρινά να τον δεχτώ.
Και αυτή ακριβώς η αδυναμία είναι που θέλησα να γράψω αυτές τις σκέψεις .
Σ΄ αυτήν τη δεύτερη κατηγορία έχω διακρίνει πως αν ο συγγραφέας είναι ξένος, τότε έχει πολλές ελπίδες. Θέλετε οι δημοσιεύσεις σε παγκόσμιας εμβέλειας λογοτεχνικά blogs, θέλετε οι βραβεύσεις , έχει την ελπίδα να διαβαστεί. Οι ελπίδες όμως λιγοστεύουν αν η εντοπιότητα συνοδεύει τον δημιουργό.
Υπάρχει μια μερίδα βιβλιοκριτικών και αναγνωστών που αν ένα βιβλίο έχει εκδοθεί από γνωστούς εμπορικούς οίκους θα το απορρίψουν χωρίς άλλη σκέψη. Δεν θα μπουν καν στον κόπο να διαβάσουν την περίληψη. Ή να διαβάσουν λίγες γραμμές από την πρώτη σελίδα και λίγες γραμμές από την 60η σελίδα .
Τι κι αν είναι ένα μικρό ή μεγάλο διαμαντάκι, τι κι αν ο συγγραφέας έχει βάλει τη ψυχή του και έχει αποτυπώσει τις σκέψεις του και τους προβληματισμούς του με σωστή και καλή γραφή, εκεί μέσα. Είναι ήδη απορριπτέο από την πρώτη ματιά. Από την ταυτότητα του εκδοτικού οίκου.
Από την εμπορική ταυτότητα του οίκου!
Και οι αναγνώστες αυτοί απαρτίζουν και επιτροπές βράβευσης και λέσχες ανάγνωσης ή λογοτεχνικές συντροφιές. Ποια είναι τα κριτήρια των μελών που θα καθορίσουν τα βιβλία που θα συζητηθούν ή θα προταθούν;
Η λογοτεχνική τους κρίση που είναι σίγουρα οξυμένη, αποτελεί το ένα κριτήριο. Αξιόπιστο. Όμως μπαίνουν στον κόπο να διαβάσουν και κάποια άλλα βιβλία ώστε να τα προτείνουν ή να τα απορρίψουν πέρα από αυτά που με το όνομα του οίκου επάνω τους έχουν ήδη πριν κυκλοφορήσουν καθοριστεί σαν λογοτεχνικά;
Ειλικρινά θα ήταν ένα πολύ καλό πείραμα το να αναλάβει ένας από τους μεγάλους εμπορικούς εκδοτικούς οίκους να κυκλοφορήσει ένα βιβλίο που θα επιλέξει με εμφανή μόνο το εξώφυλλο και τον τίτλο. Και να αποκαλυφθεί μετά.
Λόγια γραμμένα μέσα στη νύχτα, λόγια του αέρα ίσως, αλλά χωρίς καμιά πρόθεση να θίξω κανέναν. Απλά να επισημάνω πως η γραφή ενός συγγραφέα δεν καθορίζεται αν είναι καλή ή όχι από τον εκδοτικό οίκο που εκδίδεται.
Και ένας εμπορικός εκδοτικός οίκος δεν σημαίνει πως δεν έχει πολλά διαμάντια μέσα

Μαρία Κ.