Ανεβαίνοντας προς τα κάτω του Ευθύμη Καλομοίρη - Εκδόσεις Βακχικόν

Απαλοσύνη! Σκληρές αλήθειες, αλλά απαλοσύνη!
Αυτό αισθάνθηκα όταν διάβασα τα διηγήματα του Ευθύμη Καλομοίρη.
Γίνεται να διεισδύσεις στα σκοτάδια των ηρώων, γίνεται να νιώσεις τις σκληρές αιχμές που ξεπροβάλλουν μέσα από τις λέξεις - φράσεις, γίνεται να βλέπεις μέσα από κάτοπτρο των ηρώων να καθρεφτίζονται ακόμη και οι στιγμές των  άλλων, αδιάφορες για το δράμα που εκτυλίσσεται γύρω τους, και να νιώθεις απαλοσύνη;
Ναι, γίνεται!  Όταν όλα αυτά είναι δοσμένα μέσα από την ψυχή του συγγραφέα.

Με μια ήρεμη, απαλή, πολύ καλή, λογοτεχνική γραφή οι έντεκα ήρωες, του Ευθύμη Καλομοίρη γεμίζουν τον κόσμο του «Ανεβαίνοντας προς τα κάτω».
Ο Νικήτας στο «Ο τελευταίος μήνας»  – το πρώτο διήγημα της συλλογής – εγκλωβισμένος σε μια πόλη- σύστημα, υποδειγματικός πολίτης κατ΄ανάγκη, ψάχνει να βρει τη νόμιμη οδό διαφυγής.
Στο «Event» ο ήρωας χωρίς όνομα, ανώνυμος μέσα σε πολλούς, νιώθει τα άγχη του να τον περικυκλώνουν από παντού «στοιβαγμένα στα βαγόνια ενός τρένου και εκείνος επιβάτης να ταξιδεύει για κάπου που ποτέ δεν είχε ξαναπάει», όπως αναφέρει χαρακτηριστικά ο συγγραφέας. Ένας εσωτερικός μονόλογος, μια σύντομη αυτοβιογραφία του ανώνυμου, ένα χρονικό μιας κατάθλιψης, όχι χωρίς αιτία.
Ο Παυσανίας στο «Ιπτάμενος πλασιέ» προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα στα «πρέπει» της δουλειάς του και στις δικές του καταπιεσμένες  επιθυμίες. Γίνεται μάρτυρας κωμικοτραγικών στιγμών και επιλέγει τον δρόμο που τελικά θα ακολουθήσει.
Ο Ηρακλής χαμένος μέσα από την ιδεολογία του και τα πιστεύω του σε ένα «Χαμένο Ταξίδι».
Ο Νεοκλής στη «Ρουλέτα», αυτοκαταστροφικός με εμφανή επιθετικότητα και καταπιεσμένο θυμό, κυνικός προς τον εαυτό του όσο και προς τους άλλους.
Στο διήγημα «Απόδραση», ο συγγραφέας με ένα ιδιόμορφο ύφος – μεγάλες περίοδοι λόγου, συντακτικές ανακολουθίες ακόμα και παραλείψεις – ένα ύφος πολύ γοητευτικό για μένα, το αγαπώ όταν το συναντώ, σπάνια όμως δυστυχώς -, σκύβει πάνω από το μαρτύριο του ήρωα που αδυνατεί να συνυπάρξει στον κοινωνικό ιστό και σε μια έσχατη προσπάθεια αντίδρασης σε μια ανούσια ζωή, παίρνει την απόφασή του μέσα σε μια στιγμή. Η φυγή σε άγνωστο/αδιάφορο τόπο, δίχως την έγνοια για τις συνθήκες ή τις συνέπειες αυτής της λύσης. Η αγχώδης, φαινομενικά ακατάστατη αφήγηση αντανακλά τον διαταραγμένο ψυχισμό του ήρωα της Απόδρασης.
O γλυκός Φωκίωνας – πόσο τον αγάπησα αυτόν τον ήρωα! – στο διήγημα «Περιπτώσεις αντικοινωνικής συμπεριφοράς», πολεμάει για τα πιστεύω του μέσα από ένα συστημικό πλαίσιο ασφυκτικό και καλά εδραιωμένο και αποδεκτό από τους γύρω του.
Ο ανώνυμος ήρωας στο διήγημα «24 γουλιές» αναρωτιέται πότε άραγε θα ανακάλυπτε τι πήγαινε πάντοτε στραβά; Ο «24 γουλιές» «ονειρευόταν να υπερασπίζεται την τρέλα, να υπερασπίζεται τα όμορφα, ανυπότακτα ψέματα, να υπερασπίζεται την ήττα, ένας τέτοιος ήρωας ονειρευόταν να γίνει ανέκαθεν και μόνο αν τα κατάφερνε θα μπορούσε να απαντήσει και να σταθεί όρθιος στα πάντα. »
Ο ήρωας - «Το παν ήταν να βρω τις κατάλ­ληλες ατάκες. Χωρίς στιλ, ό,τι και να κάνεις είναι ένα τίποτα, ενώ με στιλ το τίποτα είναι τα πάντα » – πρωταγωνιστεί στο Novel το μοναδικό διήγημα που έχει πρωτοπρόσωπη αφήγηση.
Ο αναποφάσιστος Μάριος στο «Πρασείν άλογα», η φίλη του Ηρώ και η εταιρία «Εισαγωγαί- Εξαγωγαί- Γενικώς- Ειδικώς και Ό,τι» , ήρωας σε ένα σενάριο φαντασίας που στήνεται κάπου εκεί στο μέλλον Ο Μάριος που ήθελε να ξεκόψει από τα πάντα, από αφεντικά, οικογενειακούς δεσμούς και να σταθεί στα πόδια του.   
Ο Δημοσθένης στο «Ανεβαίνοντας προς τα κάτω», ήρωας σε μια εφιαλτική ιστορία, εγκλωβισμένος ανάμεσα στον πόλεμο των λάικ και σε εκείνον των μελών μιας  ασφυκτικά στερεότυπης κοινωνίας, βρίσκει την τελευταία στιγμή τη λύση τη λυτρωτική.
 
Έντεκα διηγήματα, έντεκα ήρωες με κοινό χαρακτηριστικό τη μάχη τους είτε με τον εαυτό τους, είτε με τους άλλους. Με κοινό χαρακτηριστικό τα διλήμματα που δημιουργούνται και τα αδιέξοδα που ξεπροβάλλουν μπροστά τους. Έντεκα ήρωες που οδηγούνται είτε σε παρεμβάσεις καταλυτικές για την πορεία τους, είτε στην αποδοχή της λύσης, φυγή με σκοπό τη λύτρωση. Κάποιες ιστορίες ολοκληρώνονται με μία ανατροπή, ενώ άλλες προς στιγμήν μοιάζουν ημιτελείς. Προς στιγμήν, γιατί έχουν ήδη δοθεί όλα εκείνα τα στοιχεία που χρειάζεται ο αναγνώστης για να πλάσει την ολοκλήρωση του μύθου στο νου του.

Ανθρωποκεντρικός ο χαρακτηρισμός στο σύνολο των διηγημάτων με μια αφήγηση που, αν και σε τρίτο πρόσωπο – με εξαίρεση ένα διήγημα -  έχει όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά της πρωτοπρόσωπης, περιγράφοντας κάθε ιστορία και τα πρόσωπα που εμπλέκονται σ΄αυτή μέσα από τα μάτια του εκάστοτε βασικού ήρωα. Τα ανοιχτά παράθυρα, τα αυτοκίνητα, τα τρένα – χαρακτηριστικοί συμβολισμοί του συγγραφέα – είναι σαφείς ενδείξεις της ανάγκης των χαρακτήρων να ξεφύγουν από το περιβάλλον, από μια ζωή που τους βαραίνει, να νιώσουν την κίνηση και την ικανοποίηση της θέλησής τους για αλλαγή, δράση και εξελίξεις σε μια ζωή τελματωμένη.
Ο χρόνος παίζει καθοριστικό ρόλο, είτε σαν συνθήκη εύνοιας ή δυσκολίας, είτε σαν συμπρωταγωνιστής. Περιγράφεται είτε μέσω κλιμάκωσης, (παρόν – παρελθόν – βαθύτερο παρελθόν και αντίστροφα) είτε μέσω της κίνησής του. Ο ρυθμός αφήγησης της δράσης επιταχύνεται ή επιβραδύνεται, ανάλογα με τον ψυχισμό του ήρωα. Στις περισσότερες περιπτώσεις η ροή αφήγησης επιταχύνεται σταδιακά, ακολουθώντας ανάλογες ψυχολογικές μεταβολές (πχ. τη βύθιση στην απόγνωση, την έξαρση ενός πάθους, την κορύφωση και το ξέσπασμα ενός θυμού).
 
Ο Ευθύμης Καλομοίρης με την απαλή και ενίοτε λυρική, λογοτεχνική γραφή του, δεν χρειάζεται τερτίπια περίτεχνα, βαρύγδουπα και δοσμένα με σκληρή, ωμή γλώσσα που έχουν σκοπό μόνο και μόνο να σοκάρουν.
Γιατί έχει βάλει μέσα την ψυχή του. Και αυτό αρκεί.
Ο αναγνώστης που θα διαβάσει αυτά τα διηγήματα, δεν θα σοκαριστεί, αλλά θα νιώσει.
Και αυτό είναι το ζητούμενο για τον συγγραφέα και το πιο σημαντικό για εμάς, τους αναγνώστες.

Πρώτη κυκλοφορία του βιβλίου : Νοέμβριος 2019. Εκδόσεις Βακχικόν. 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

Η φωτογραφία είναι του Ευθύμη Καλομοίρη. 

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου : 

Οι ήρωες αυτού του βιβλίου -κυνικοί, ονειροπόλοι, απελπισμένοι, γαλήνιοι- επιπλέουν χωρίς να ταξιδεύουν, εναλλάσσοντας διαρκώς προσωπεία. Οι τροχιές τους καθορίζονται από όρια συμφωνημένα με βάση τις μικρότερες δυνατές απώλειες και τη μεγαλύτερη δυνατή κανονικότητα. Ώσπου φτάνει ένα σημείο όπου η ισορροπία ανατρέπεται, γίνεται δυσβάσταχτη ή αμφισβητείται.

​Τι θα επιλέξουν είναι τελικά το διακύβευμα: έναν νέο συμβιβασμό, να ανακατέψουν εντελώς την τράπουλα ή να τα τινάξουν όλα στον αέρα;

Ο Ευθύμιος Καλομοίρης γεννήθηκε στην Αθήνα και μεγάλωσε στο Ίλιον. Είναι απόφοιτος του τμήματος Μαθηματικών και εργάζεται ως ιδιωτικός υπάλληλος. Στα ενδιαφέροντά του, εκτός των βιβλίων, περιλαμβάνονται η φωτογραφία, η μουσική, ο κινηματογράφος και το περπάτημα. Έχει παρακολουθήσει σεμινάρια δημιουργικής γραφής, ενώ σύντομα κείμενά του δημοσιεύονται κατά καιρούς σε ηλεκτρονικά περιοδικά. Το 2015 κυκλοφόρησε η πρώτη συλλογή διηγημάτων του Η ζωή δεν αγαπάει τις αλήθειες (εκδόσεις Κέδρος)

Η φωτογραφία είναι από την πρώτη παρουσίαση του βιβλίου στις 4 Νοεμβρίου 2019. Το vivlia4U είχε την τιμή να είναι εκεί.