Αντίο δεν είπα, ακόμη Ζω του Γεωργίου Τζιτζικάκη από Εκδόσεις Ωκεανίδα

Από τη Μαρία Κουλούρη

Πάντα έλεγα πως ένα πολύ καλό λογοτεχνικό βιβλίο θέλει τον χρόνο του  για να διαβαστεί, να κριθεί και να κατασταλάξει αργά- αργά στο νου του αναγνώστη. Σίγουρα ο χρόνος αυτός δεν ορίζεται στις λίγες ώρες μιας ημέρας.  Η πεποίθησή μου αυτή εδραιώθηκε ακόμη περισσότερο διαβάζοντας το βιβλίο '' Αντίο δεν είπα, ακόμη Ζω '' του Γεωργίου Τζιτζικάκη.
Αν και το έπιασα στα χέρια μου την πρώτη ημέρα των διακοπών – είχα άπλετο χρόνο στη διάθεσή μου - αν και είχα μπροστά μου δέκα διηγήματα και μία νουβέλα και όχι ένα πολυσέλιδο μυθιστόρημα, εν τούτοις χρειάστηκα άλλη μία ημέρα για να εισχωρήσω στην κάθε λεπτομέρεια, στην κάθε καμπή, στην κάθε στροφή του λόγου του συγγραφέα.

Έντεκα μικρά μυθιστορήματα, έχουν συγκεντρωθεί σε μια νέα έκδοση,  τελείως διαφορετική από την πρώτη, εκείνη του 2012 από τις  εκδόσεις Περίπλους , όπως αναφέρει ο συγγραφέας στην εισαγωγή του βιβλίου, μια εισαγωγή που αξίζει να διαβαστεί προσεκτικά γιατί περιλαμβάνει μια κατάθεση ψυχής, και μια κατάθεση προσωπικών βιωμάτων του συγγραφέα.

Έντεκα μικρά αριστουργήματα άρτια, με δυνατή πλοκή, άριστη ανάπτυξη χαρακτήρων, δοσμένα με μια συνταρακτική, καθηλωτική γραφή και έναν δυνατό αφηγηματικό λόγο,  με ιστορίες που εστιάζουν στη νοσταλγία, στην αγάπη, στον έρωτα, στον φόβο, στην απώλεια, στην απόγνωση, στις εμμονές, στον πόνο, στον παραλογισμό, που σου γεννούν έντονα συναισθήματα, πολλές φορές αντιφατικά μεταξύ τους ακόμη κι αν προέρχονται από την ίδια ιστορία, δεν μπορούν παρά να αφήσουν δυνατό το στίγμα τους μέσα μας!

Έντεκα ιστορίες που θα σας κάνουν να νιώσετε τον ρομαντισμό να ξυπνά μέσα σας, τη θλίψη να σας διαπερνά, την οργή να σας κατατρέχει, το χαμόγελο να χαράζεται στα χείλη σας, τον φόβο να σας διατρέχει ή τη διαστροφή να σας κάνει να ριγήσετε. Έντεκα ιστορίες που αντίο δεν είπαν, ακόμη ζουν.
Έντεκα ιστορίες, ίδια η ζωή !
 
Δεν είναι η πρώτη φορά που θαυμάζω την τόσο δυναμική και ξέχωρη ικανότητα της γραφής του Γεωργίου Τζιτζικάκη, όμως έκπληκτη διαπίστωσα, διαβάζοντας το ενδέκατο διήγημα -νουβέλα θα το χαρακτήριζα - το ταλέντο του συγγραφέα και στην αστυνομική μυθιστορία.
Ανατροπές από την αρχή μέχρι το τέλος, γρήγορη πλοκή, σωστά στοιχειοθετημένη η ιστορία, και ο Κυριάκογλου, ο αστυνόμος, ένας φοβερός ήρωας που πολύ θα ήθελα να τον δω να ζει μέσα από άλλο μυθιστόρημα του συγγραφέα, μαζί με τον βοηθό του τον Σαράφη.
 
Αν χρειαζόταν να ξεχωρίσω κάποια διηγήματα από τα έντεκα, μπορώ να πω πως λάτρεψα το
'' La Vie en Rose '' – θαύμασα το τέλος του, εκείνη τη μικρή φρασούλα που τόσο κρυφά, αλλά και τόσο ανοιχτά αφήνει να φαίνεται η εξέλιξη της ιστορίας του Αχιλλέα και της Μαίρης -  συγκινήθηκα με ''Το υγρό στοιχείο της'', χαμογελούσα με τρυφερότητα όση ώρα διάβαζα
''Το φρουτένιο άρωμα'' , -  λεπτό και διακριτικό το χιούμορ του – ένιωσα τον πόνο της απώλειας με το ''Ανάμνηση'' και δεν μπόρεσα παρά να παραδεχτώ το εξαιρετικό plot twist, τεχνίτης σωστός ο συγγραφέας, που επιχειρείται με επιτυχία μέσω μιας μόνο φράσης στο τέλος του διηγήματος ''Μια εκδρομή. ''
Το Αντίο δεν είπα, ακόμη Ζω, είναι ένα βιβλίο που παίρνει τη θέση του ανάμεσα στα πρώτα των πρώτων, σε μια χρονιά εξαιρετικά καλή όσον αφορά τη λογοτεχνία. 
 
 
Θετικά στοιχεία :
Πολύ καλή γραφή.
Καθηλωτικός ο τρόπος της αφήγησης.
Δυνατοί οι χαρακτήρες των ηρώων.
Πολλά τα μηνύματα που περνούν μέσα από τα κείμενα.
 
Αξιοσημείωτη η εισαγωγή- μην την προσπεράσετε - και εξαιρετική η ιδέα ‘’Σημειώσεις για τις ιστορίες πίσω από τις ιστορίες’’ , στο τέλος του βιβλίου, το βλέμμα του συγγραφέα πίσω από την ιστορία και ένας γρίφος που σίγουρα θα σας κάνει να σταθείτε ιδιαίτερα.

Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Ωκεανίδα. Πρώτο έτος κυκλοφορίας 2018.

Σημείωση του συγγραφέα : Υπάρχουν ιστορίες που προορίζονται να ολοκληρωθούν σε μονάχα μία σελίδα, άλλες που γίνονται ολόκληρο βιβλίο και ορισμένες που δεν συμβιβάζονται ποτέ με το αποτέλεσμά τους, λες και σκοπό τους έχουν κάθε φορά που τις διαβάζεις να σου φωνάξουν :
'' Θα μπορούσες να με έχεις γράψει και καλύτερα ! ''