Σχολιάζει η Μαρία Κουλούρη Διάβασα το αστυνομικό μυθιστόρημα ''Αποκάλυψη'' πριν αρκετές ημέρες, κι όμως ο απόηχός του έχει μείνει ακόμη στο νου μου. Η εικόνα που διαχέεται από κάθε σελίδα του βιβλίου είναι σκληρή, ρεαλιστική και σε αρκετά σημεία ωμή και ανατριχιαστική. Το σκηνικό της ιστορίας έχει στηθεί στην Αθήνα, μέσα στα στενά δρομάκια της και είναι δύσμορφο και σκοτεινό. Κρύβει σκιές, που έρχονται από το παρελθόν, σκιές που είχαν εγκλωβιστεί στο μυαλό και στη ψυχή ενός άγνωστου, μέχρι που γιγαντώθηκαν και είναι έτοιμες να ξεπεταχτούν, να πνίξουν και να φέρουν την αλλαγή της ισορροπίας στον κόσμο έτσι όπως τη φαντάζεται εκείνος, αλλά και τον τρόμο στην πόλη. Τα αποτρόπαια εγκλήματα – εκτελεσμένα τελετουργικά - ζητούν τη λύση τους και η Αστυνόμος Μητροπούλου με τον υπαστυνόμο Μανουστάκο προσπαθούν να βρουν την άκρη του μίτου της Αριάδνης για να βγουν από το νοσηρό σκηνικό που έχει στήσει ο άγνωστος δολοφόνος. Στις έρευνες εμπλέκεται, με έναν παράδοξο τρόπο, ο ρεπόρτερ Παύλος Βαφειάδης. Αποκάλυψη, ο τίτλος, αποκάλυψη και για έναν συστηματικό αναγνώστη η επιτυχής διαχείριση του εγχειρήματος ''Τέσσερις συγγραφείς γράφουν ένα μυθιστόρημα! '' Πραγματικά αποκάλυψη είναι το αφηγηματικό ύφος του κάθε συγγραφέα, διαφορετικό από εκείνο που ο καθένας τους μας έχει συνηθίσει, μέχρι τώρα στα βιβλία τους, – αυτό άλλωστε δείχνει το μεγάλο ταλέντο τους – πραγματικά αποκάλυψη είναι το άψογο δέσιμο των διαφορετικών αφηγηματικών φωνών μεταξύ τους! Σίγουρα βοηθάει πολύ η χάραξη της ιστορίας και η συνέχισή της με τους συγγραφείς να προχωρούν βάσει του αρχικού σκελετού, ζωντανεύοντας τους χαρακτήρες που είχαν αναλάβει να δημιουργήσουν. Εν τούτοις κάλλιστα θα μπορούσαν να ξεφύγουν, να μην καταφέρουν να δέσουν τις αφηγηματικές φωνές τους τόσο καλά, και να δημιουργείται ένα χάσμα ή μια αίσθηση στον αναγνώστη, αυτή του ανεκπλήρωτου! Αποκάλυψη, λοιπόν, η αφηγηματική δεινότητα – η τόσο εντυπωσιακά προσαρμοσμένη στην ιστορία - του Κυριάκου Αθανασιάδη, φοβερά διαφορετικής από εκείνη τη γεμάτη ευαισθησία στο Power Kid, του Βαγγέλη Γιαννίση που κυριολεκτικά μεταλλάσσεται και μπαίνει στο πετσί του ρόλου του, της Χίλντας Παπαδημητρίου, που μας δίνει μια άγρια δυναμική αλλά και τόσο βεβαρημένη από τα μυστικά που κουβαλάει ηρωίδα, και του Δημήτρη Σίμου που κάθε άλλο παρά Καπετάνο θυμίζει, σε έναν ρόλο δύσκολο και απαιτητικό, αφήνοντας ωστόσο ένα τόσο δα μικρό σημαδάκι του λόγου του, που οι φαν του θα χαμογελάσουν αναγνωρίζοντάς το. Εν κατακλείδι το μυθιστόρημα : Έχει τη βαρύτητα του αφηγηματικού λόγου των συγγραφέων που ζητά κάθε απαιτητικός αναγνώστης. Συνδυάζει αριστοτεχνικά την πλοκή με το αφηγηματικό στυλ του καθενός εκ των τεσσάρων. Δίνει το σασπένς και την κλιμακούμενη ένταση που είναι σαν το αλάτι και πιπέρι σε ένα αστυνομικό μυθιστόρημα. Δίνει τη σκληρότητα και την ωμότητα αφήνοντας πλήρως ικανοποιημένο τον αναγνώστη - φαν των αστυνομικών θρίλερ! Έχει τη σωστή δομή και τη σφιχτή πλοκή που απαιτείται. Έχει χαρακτήρες άκρως ενδιαφέροντες και ούτε κατά διάνοια χάρτινους! Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Παπαδόπουλος. Πρώτο έτος κυκλοφορίας 2018 Κάτι για την ιστορία ... Το να επιχειρηθεί να γραφτεί - όχι ένα συλλογικό έργο που να περιλαμβάνει διηγήματα, αλλά ένα έργο με αρχή μέση τέλος -, από διαφορετικούς συγγραφείς, είναι αρκετά δύσκολο και δεν στέφεται πάντα με επιτυχία. Το πρώτο βιβλίο που εκδόθηκε με τη συμμετοχή δώδεκα Άγγλων συγγραφέων – μεταξύ αυτών και της Άγκαθα Κρίστι – ήταν Ο Πλωτός Ναύαρχος. Ο κάθε συγγραφέας έγραφε ένα κεφάλαιο δίνοντας τη λύση που αυτός νόμιζε στο μυστήριο χωρίς να γνωρίζει τις λύσεις που οι άλλοι συγγραφείς θεωρούσαν πως ήταν οι σωστές. Το πείραμα – εγχείρημα στέφθηκε με επιτυχία. Στον Ελλαδικό χώρο το 1958 στην εφημερίδα Ακρόπολη, δημοσιεύτηκε Το Μυθιστόρημα των Τεσσάρων (ο πραγματικός τίτλος ήταν Μανιάτικο Αίμα), που στην ουσία ήταν μια αφηγηματική σκυταλοδρομία. Δεν είχε υπάρξει κάποιο σχέδιο του βιβλίου, κάποιος σκελετός της ιστορίας, ούτε καν μια ιστορία. Απλά ο καθένας συνέχιζε από εκεί που είχε σταματήσει ο προηγούμενος. Στρατής Μυριβήλης Μ. Καραγάτσης, Άγγελος Τερζάκης και Ηλίας Βενέζης- τα ιερά τέρατα οι συγγραφείς του βιβλίου- δέχτηκαν να συμμετάσχουν μετά από παρότρυνση του Γιάννη Μαρή. Από όσο γνωρίζω, μέχρι τώρα έχουμε δύο αστυνομικά μυθιστορήματα να βαδίζουν πάνω σε παρόμοια χνάρια. Το 1998 δημοσιεύτηκε στα Νέα Το Παιχνίδι των τεσσάρων που το υπέγραφαν οι Γ.Σκούρτης, Κ. Μουρσελάς. Α. Σουρούνης και Π. Τατσόπουλος. Πρόκειται για ένα κοινωνικό μυθιστόρημα. Κυριάκος Αθανασιάδης
Ο Κυριάκος Αθανασιάδης γεννήθηκε το 1963 στη Θεσσαλονίκη. Εργάστηκε για τρεις δεκαετίες στον χώρο του βιβλίου, στην Αθήνα, ως επιμελητής εκδόσεων, αναγνώστης χειρόγραφων πεζογραφίας και στέλεχος εκδοτικού οίκου. Εξέδωσε περί τα 30 βιβλία, ανάμεσά τους και αρκετά παιδικά, καθώς και έξι μυθιστορήματα για εφήβους, κάποια από αυτά με διάφορα ψευδώνυμα. Είναι συνιδρυτής του πολιτικού-πολιτιστικού ιστοτόπου και διαδικτυακού ραδιοφώνου Amagi.gr. Ενδεικτικά αναφέρω τα βιβλία που εκδόθηκαν από το 2014 μέχρι σήμερα. Η κόκκινη Μαρία από τις Εκδόσεις Διόπτρα (2014) Ο λευκός αξιωματικός από τις Εκδόσεις Κέδρος (2016) Οδηγός συγγραφής από τις Εκδόσεις Ψυχογιός (2016) Το βασίλειο του αποχαιρετισμού από τις Εκδόσεις Λογείον (2017) Οι τέσσερις εποχές της μέλισσας από τις Εκδόσεις Ψυχογιός (2018) Power Kid από τις Εκδόσεις Στερέωμα (2018) Από το καλοκαίρι του 2017 ζει στην Πράγα. Βαγγέλης Γιαννίσης Ο Βαγγέλης Γιαννίσης γεννήθηκε το 1988 στην Ελευσίνα, όπου και μεγάλωσε. 'Εκτοτε ζει μεταξύ Ελλάδας, Σουηδίας και ΗΠΑ. Ταξιδεύοντας με το τρένο από το Έρεμπρο προς τη Στοκχόλμη, συνάντησε τυχαία τον επιθεωρητή Άντερς Οικονομίδη. Από εκείνη τη στιγμή και μετά, αποφάσισε να αφηγείται τις ιστορίες του. Το 2014 εξέδωσε το πρώτο του μυθιστόρημα αστυνομικής λογοτεχνίας με τίτλο Το Μίσος . Ακολούθησε το 2016 Το Κάστρο, το 2017 Ο Χορός των νεκρών και το 2018 Η Σκιά. Τα βιβλία του κυκλοφορούν από τις Εκδόσεις Διόπτρα. Συμμετείχε με ένα διήγημά του στο μυθιστόρημα του Δημήτρη Σίμου Τα Βατράχια που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις BELL. Παράλληλα με τη συγγραφή ασχολείται με μεταφράσεις, αρθρογραφεί σχετικά με το true crime και παρουσιάζει εβδομαδιαία ραδιοφωνική εκπομπή στον amagi.gr. Η Χίλντα Παπαδημητρίου σπούδασε Νομικά. Ασχολείται με τη μετάφραση, με τη συγγραφή αστυνομικών μυθιστορημάτων (Για μια Χούφτα Βινύλια, Έχουνε Όλοι Κακούς Σκοπούς, η Συχνότητα του Θανάτου) - που κυκλοφορούν από Εκδόσεις Μεταίχμιο και με μουσικές μονογραφίες (Beatles, Clash, Bob Marley). Έχει διδάξει μετάφραση της αστυνομικής λογοτεχνίας στο ΕΚΕΒΙ και είναι τακτική συνεργάτης του διαδικτυακού περιοδικού για το βιβλίο Book Press και της διαδικτυακής μουσικής πύλης www.mic.gr. Ο Δημήτρης Σίμος γεννήθηκε το Δεκέμβριο του 1987. Το πρώτο του βιβλίο κατέκτησε την πρώτη θέση στον πανελλήνιο διαγωνισμό μυθιστορήματος '' Ασημένια Σελίδα ''. Τον Ιανουάριο του 2016 έγινε δεκτός στην Ελληνική Λέσχη Συγγραφέων Αστυνομικής Λογοτεχνίας, ως ένα από τα νεαρότερα μέλη της. Έχει στο ενεργητικό του δύο μυθιστορήματα αστυνομικής λογοτεχνίας Τα Βατράχια (επανέκδοση σε νέα μορφή το 2018) και Τυφλά Ψάρια (2018) δημιουργώντας έτσι την αστυνομική σειρά βιβλίων Σκοτεινά Νερά. Τα βιβλία του κυκλοφορούν από τις Εκδόσεις BELL. Δραστηριοποιείται παράλληλα ως σεναριογράφος.
0 Comments
|
|