ΧΑΝΤΡΕΣ ΑΠΟ ΚΕΧΡΙΜΠΑΡΙ - ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΝΤΩΝΙΟΥ

Γράφει ο Γιάννης Ζαραμπούκας.

Ένα κομπολόι με χάντρες από κεχριμπάρι στα χέρια ενός γέροντα.
Ένας οξύς πόνος στο στήθος του και μία ανεμπόδιστη πτώση στην άσφαλτο, με το κεχριμπαρένιο κομπολόι να τον συνοδεύει. Οι σχεδόν χρυσαφένιες χάντρες του, γλιστρούν από το μαύρο κορδόνι τους στο δρόμο, ελεύθερες πια, περιμένοντας κάποιον να τις ανακαλύψει.
Ύστερα, σκοτάδι.
Όλα σβήνουν για κείνον, χάνονται.

Ένας κύκλος που κλείνει. Μία ανθρώπινη ζωή, που λαμβάνει τέλος στο πρώτο μέρος του βιβλίου κι ένα κομπολόι, οι κεχριμπαρένιες του χάντρες συγκεκριμένα που σκορπούν, αποτελούν την αφορμή για να γνωρίσουμε τους ήρωες που πρωταγωνιστούν στις σελίδες του πρώτου μέρους αυτού του βιβλίου.

Ήρωες γνωστοί και άγνωστοι μεταξύ τους, που περπατούν, εργάζονται και ζουν στους δρόμους της ίδιας γειτονιάς. Ήρωες που γεμάτοι περιέργεια, μιας και όλο και κάπου, κάποτε είχαν συναντήσει τυχαία τον συγκεκριμένο γέροντα να κυκλοφορεί, πότε μόνος, πότε παρέα με την αξιολάτρευτη εγγονή του, σκύβουν και εγκλωβίζουν ανάμεσα στα δάκτυλα τους μία κεχριμπαρένια χάντρα από το κομπολόι του. Χάντρα η ύπαρξη της οποίας δε θα διαδραματίσει κάποιον σημαντικό ρόλο στη ζωή των ηρώων, ωστόσο, θα δώσει την ευκαιρία σε κάθε αναγνώστη να παρακολουθήσει τμηματικά, κάποιες στιγμές από τη ζωή τους. Ειδικότερα, στο πρώτο αυτό μέρος του βιβλίου, που τιτλοφορείται «Το κομπολόι», ο αναγνώστης θα συναντήσει τους ήρωες του συγγραφέα σε μία ιδιαίτερη για τον καθένα τους στιγμή. Στιγμή που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως σημείο καμπής για την εξέλιξη της μέχρι τώρα ζωής τους.

Το δεύτερο μέρος του βιβλίου ονομάζεται «Reunion». Σε αυτό, συναντάμε τους νέους ήρωες του συγγραφέα, λίγο πριν την προγραμματισμένη συνάντηση παλιών συμμαθητών, η ημερομηνία της οποίας είναι χαραγμένη στις κεχριμπαρένιες χάντρες ενός κομπολογιού κι αυτό γιατί “ακόμη και αν σπάσει το κορδόνι που τις κρατά ενωμένες, πάντοτε θα πλανάται η υπόσχεση της επανένωσης τους”, όπως αναφέρεται στην σελίδα 91. Η συνάντηση αυτή, θα γεννήσει σε κάθε ήρωα την ανάγκη διεξαγωγής ενός μικρού ασυνείδητου απολογισμού ζωής, με μεγάλο ίσως για κάποιους, ψυχικό κόστος. Όνειρα νεανικά, άλλα που εκπληρώθηκαν κι άλλα που θάφτηκαν πριν ακόμα λάβουν πνοή ζωής, έρχονται στο φως!

Στο τρίτο και τελευταίο μέρος του βιβλίου, στο οποίο ο συγγραφέας δίνει τον τίτλο «Ο Σαξοφωνίστας», ο αναγνώστης συναντά τον Στέργιο έναν μουσικό της τζαζ. Έναν μουσικό του δρόμου, που όπως καταδεικνύεται και από τον τίτλο, παίζει σαξόφωνο. Έναν άνθρωπο μοναχικό, εσωστρεφή, που βιώνει τον τελευταίο χρόνο την απώλεια ενός πολύ αγαπημένου προσώπου, ολομόναχος από επιλογή. Έχει δημιουργήσει ένα κέλυφος σκληρό, απροσπέλαστο, μέσα στο οποίο έχει εγκλωβίσει την αδύναμη ψυχή του, με σκοπό να την προστατέψει. Μα, οι πληγές είναι ακόμα φρέσκες. Οι αναμνήσεις έρχονται απρόσκλητες, ξύνουν απολαυστικά το κακάδι που 'χει σχηματιστεί κι οι πληγές αιμορραγούν ξανά. Μοναδική του διέξοδος η μουσική του. Οι στιγμές εκείνες που μπροστά στο απέραντο γαλάζιο του Θερμαϊκού κόλπου, αφήνει τις τζαζ μελωδίες του να δράσουν ως ναρκωτικό στην επαναστάτρια μνήμη του, καταπραΰνοντας τον πόνο από τις ανοιχτές πληγές του. Μέχρι που αναπάντεχα θα εμφανιστεί στη ζωή του η Μελίνα...

Και στα τρία μέρη λοιπόν, οι ήρωες γέννημα θρέμμα της φαντασίας του συγγραφέα, είναι άνθρωποι απτοί, απόλυτα σάρκινοι, ρεαλιστικοί! Άνθρωποι καθημερινοί, στα μάτια των οποίων κάθε αναγνώστης θα δει να καθρεφτίζονται στοιχεία δικά του. Στοιχεία αναφορικά με τον χαρακτήρα και την προσωπικότητα του. Σε κάποιους ήρωες ίσως να βρει κάτι το ελάχιστο, μα με κάποιους άλλους μπορεί και να ταυτιστεί σε απόλυτο βαθμό, διακρίνοντας μέσα από τις σκέψεις, τα συναισθήματα και τις πράξεις του τον ίδιο του τον εαυτό!

Ο αναγνώστης συναντά όλους τους ήρωες σε ανυποψίαστες στιγμές. Παρακολουθεί -άλλοτε για αρκετές σελίδες, κι άλλοτε για λιγότερες- επιλεκτικά τμήματα από την καθημερινότητάς τους. Ζει για κάμποσο στο πλάι τους και γίνεται γνώστης της προσωπικής τους ιστορίας. Έρχεται αντιμέτωπος με τις επιλογές τους και τα αποτελέσματα αυτών. Γεύεται στιγμές χαράς, ευτυχίας, αλλά και στιγμές αφόρητης μοναξιάς, πίκρας και απογοήτευσης. Μέσα από το σύντομο κάθε φορά ταξίδι στη ζωή κάθε ήρωα συνειδητοποιεί τα λάθη αυτού, μα και τα δικά του. Αμφιταλαντεύονται μαζί, ανάμεσα στις επιβολές της κοινωνίας, στα όνειρα και τις επιθυμίες τους. Κάποιους τους βλέπει να συμβιβάζονται, κι άλλους να επαναστατούν σε κάθε είδος συμβιβασμού κι αναλόγως πράττει κι εκείνος. Το σημαντικότερο ωστόσο όλων, είναι το γεγονός πως τους πετυχαίνει την περίοδο εκείνη, που προσπαθούν να εξελιχθούν, να προοδεύσουν, να αλλάξουν ρότα στην πορεία της ζωής τους, που ίσως να 'χει βαλτώσει εγκλωβισμένη σε μια άνυδρη καθημερινότητα.

Ο συγγραφέας, κύριος Δημήτρης Αντωνίου έχει καταφέρει να δημιουργήσει ένα απόλυτα ισορροπημένο και προσιτό για κάθε αναγνώστη λογοτεχνικό έργο! Ένα έργο με φιλοσοφικές προεκτάσεις, που βρίθει σκέψεων και προβληματισμών αναφορικά με ζητήματα ανθρώπινης φύσεως, όπως η μοναξιά, η ελευθερία, ο έρωτας, η απώλεια, η φιλία, η αγάπη, η πίστη σε υψηλά ιδανικά κι η υπεράσπιση αυτών, καθώς και πολλά ακόμη. Άλλα σε μικρότερο κι άλλα σε μεγαλύτερο βαθμό. Ο συγγραφέας μέσα από την έντεχνη εναλλαγή διαλόγων και γλαφυρών περιγραφών, που διακρίνονται για τη λυρικότητά τους, καταφέρνει να σπείρει έντεχνα τις σκέψεις του και να στοχαστεί ελεύθερα. Δίχως οι σκέψεις αυτές να αποτελούν τροχοπέδη για τη ροή της πλοκής και του κειμένου, δίχως να θέλουν να εντυπωσιάσουν, μιας κι η χρήση του λεξιλογίου γίνεται με τρόπο έμμετρο κι ευτυχώς όχι με τρόπο βαρύγδουπο και υπερβολικό, σπέρνονται υποσυνείδητα στη σκέψη του αναγνώστη, και μέχρι την ολοκλήρωση του ταξιδιού, το τέλος δηλαδή της ανάγνωσης έχουν σίγουρα ανθίσει!  

Να το διαβάσετε! 

Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Γαβριήληδης. Πρώτο έτος κυκλοφορίας