Πρώτη φορά έτυχε να διαβάσω βιβλίο της Γιώτας Στεφάνου. Πιάνοντας στα χέρια μου το βιβλίο της, δεν ήξερα – για να είμαι ειλικρινής - αν θα ταίριαζε σε μένα η γραφή και το ύφος της συγγραφέως.
Κλείνοντάς το, δήλωσα γοητευμένη! Η Γιώτα Στεφάνου από τις πρώτες σελίδες του βιβλίου δίνει το στίγμα της ! Και είναι αυτό δυνατό και ξεχωριστό, μιας και ο αναγνώστης κρατιέται, μέχρι το τέλος, δέσμιος των εικόνων, των χαρακτήρων και των καταστάσεων που ξετυλίγονται αβίαστα μπροστά του. Η Γιώτα Στεφάνου, γνωρίζει πολύ καλά πως θα δουλέψει την ιστορία που έχει στο μυαλό της. Μια ιστορία πρωτότυπη όσο και ενδιαφέρουσα. Δεν παραπαίει, δεν αφήνει κενά στον αναγνώστη αλλά με μια στέρεη γραφή σωστή, τον οδηγεί σε ανατροπές το ίδιο δυνατές με τους ήρωές της. Σε ανατροπές δοσμένες τη στιγμή που πρέπει, για να κρατηθεί ακόμη πιο δέσμιος στις σελίδες του βιβλίου. Περιγράφει καταστάσεις ακραίες μεν, αποδεκτές δε, γιατί απλά τις αιτιολογεί. Πως ; Μα.. με το ξεδίπλωμα - ξεγύμνωμα - το πολύ δυνατό - των χαρακτήρων των δύο βασικών ηρωίδων της. Μυστήριο, ίντριγκες διανθισμένες με μπλακ χιούμορ, αστυνομικές πινελιές και περιγραφές του κάμπου που μου θύμισαν αμερικάνικη λογοτεχνία αποτελούν τα θετικά σημεία τα μεγάλα αυτού του βιβλίου.
0 Comments
|
|