Δεν είμαι της αντίληψης πως τα βιβλία ζουν μόνο για τους πρώτους μήνες της κυκλοφορίας τους, αλλά συνεχίζουν την πορεία τους και ζητούν το δικό τους χρόνο για να διαβαστούν. Τον επιβάλλουν μόνα τους, κατά ένα περίεργο τρόπο.
Έτσι η Ουρανόεσσα βρήκε το δικό της χρόνο να διαβαστεί από μένα. Και το δικό της χώρο. Σε μια έρημη παραλία μπροστά από μια φθινοπωρινή, εναλλασσόμενη στις διαθέσεις της, θάλασσα. Όπως εναλλασσόμενα ήταν και τα δικά μου συναισθήματα διαβάζοντάς την. Όπως εναλλασσόμενες ήταν και οι θέσεις μου μέσα στο βιβλίο. Γιατί υπήρξαν στιγμές που ένιωσα να αποκόβομαι και να μεταφέρομαι μέσα σε δάση ονειρικά, λουσμένα από το φως του φεγγαριού. Δεν θα αναφερθώ στην υπόθεση του βιβλίου, ούτε και θα μιλήσω για τους ήρωες. Το αφήνω σε σας, για να βρείτε τη γοητεία τους βήμα-βήμα. Θα σταθώ μόνο σε γενικά σχόλια για το βιβλίο και το συγγραφέα του. Ο Κώστας Κρομμύδας κρατώντας την Ουρανόεσσά του, κάνει μεγάλα βήματα προς τα εμπρός. Ανεβάζει τον ατομικό του πήχη και πετυχαίνει το στοίχημα με τον εαυτό του. Με τελείως διαφορετική θεματογραφία από τα προηγούμενα βιβλία του, επιχειρεί και το πετυχαίνει να μας δώσει μια ιστορία πραγματικά ξεχωριστή. Προχωρώντας σταθερά με απλό, στέρεο και άμεσο ύφος, αφήνει ένα μυστήριο να πλανάται, να γιγαντώνεται φτιάχνοντας σκιές, και να δημιουργεί μια ατμόσφαιρα που μας κάνει άνετα κοινωνούς της. Με πρωτοπρόσωπη κυρίως γραφή – η σκυτάλη της αφήγησης περνά από τον παππού στον εγγονό - και με τριτοπρόσωπη, όταν απαιτείται να υπάρξει, στήνεται η ''Ουρανόεσσα'' σελίδα τη σελίδα έχοντας σαν στήριγμα τη δυνατή πλοκή της ιστορίας, όπου ενώνονται η μυθοπλασία και τα ιστορικά στοιχεία – που σίγουρα απαίτησαν ενδελεχή έρευνα από την πλευρά του συγγραφέα – τόσο φυσικά, που δίνουν το ποθητό αποτέλεσμα αυτό της δικαίωσης του αναγνώστη για την επιλογή του. Τα γεγονότα διαδέχονται το ένα το άλλο κρατώντας μας σε εγρήγορση και μια μυστηριακή ατμόσφαιρα διαχέεται στο μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου. Δεν υπάρχουν κενά στην αφήγηση ώστε να αποδιοργανώνουν τον αναγνώστη. Δεν υπάρχουν χάσματα χρονικά ώστε να χαλούν τη μαγεία. Αντίθετα το βιβλίο χωρίζεται σε δύο κυρίως κεφάλαια όπου στο καθένα ορίζεται αφηγητής ο κεντρικός ήρωας. Το παρελθόν και το παρόν συνδέονται συμπληρώνοντας το ένα το άλλο. Η γλώσσα δωρική, σωστά δοσμένη σε αφηγηματικό στυλ χωρίς λυρικές εξάρσεις που πιθανόν θα αποσπούσαν τον αναγνώστη από τη μυστηριακή ατμόσφαιρα που διαχέεται παντού, αλλάζει και γίνεται βαθιά περιγραφική όταν περπατάς μαζί με τον ήρωα ανάμεσα στις κουμαριές και τα πλατάνια, όταν οι ήχοι του δάσους και οι μυρωδιές των γερασμένων δέντρων ξεφεύγουν από τη γραμματοσειρά και έρχονται να σε συναντήσουν, όταν το φύσημα του αέρα φέρνει θρύλους κρυμμένους μέσα σε φαράγγια που σέρνονται από γενιά σε γενιά. Ένα βιβλίο πλήρες είναι η Ουρανόεσσα. Ένα βιβλίο που χαρίζει στον αναγνώστη γνώση και ταξίδι. Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα. Πρώτο έτος κυκλοφορίας 2016.
0 Comments
|
|