ΣΟΒΟΦ: Ο ΚΙΝΟΥΜΕΝΟΣ ΗΛΙΟΣ - ΛΕΤΤΑ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

Για το Vivlia4U γράφει η φίλη της σελίδας Αναστασία Δημακοπούλου.

Η λογοτεχνία του φανταστικού ανοίγει τις πύλες της στο πρώτο μέρος μιας τριλογίας, με τον συμβολικό τίτλο «ΣΟΒΟΦ Ο κινούμενος ήλιος», από την συγγραφέα των εκδόσεων Πνοή, Λέττα Βασιλείου. Πρόκειται για ένα αλληγορικό, ανατρεπτικό μυθιστόρημα, που πραγματεύεται μία φανταστική κοινωνία φόβου. Μία δυστοπική κοινωνία, έναν κόσμο, όπου ο φόβος για έκφραση -μέσω οποιασδήποτε μορφής τέχνης- καθηλώνει και αποκοιμίζει ανθρώπινες συνειδήσεις. 
 
Τα μέλη της κοινωνίας του ΣΟΒΟΦ ζουν στον απόλυτο φόβο, τον οποίον βιώνουν σαν μια καθημερινότητα φυσιολογική, αφού η ουσία ΣΟΒΟΦ κατευνάζει τα πάθη, τις επιθυμίες και οποιαδήποτε συναισθηματική έκφανση. Λέει η κ. Βασιλείου “Το βασικό συστατικό όλων των τροφίμων ήταν η ουσία Σοβοφ. Οι ιδιότητές της ενίσχυαν το ανοσοποιητικό σύστημα προστατεύοντάς το από κάθε μορφή ιού. Από την γέννησή του οι άνθρωποι έπαιρναν την ουσία Σοβόφ, που ήταν ο απόλυτος εμβολιασμός. Το σώμα των ανθρώπων ήταν γερό, δυνατό και ικανό να δουλεύει ασταμάτητα για δώδεκα και περισσότερες ώρες. Είχε και μεγάλες ηρεμιστικές ιδιότητες ”Η ουσία Σοβόφ έφερε μία νέα εποχή τάξης, ηρεμίας, ειρήνης”.
Χορηγείται με την μορφή εμβολίου από την γέννηση των ανθρώπων της κοινωνίας αυτής και συνεχίζει να εμπεριέχεται  στην τροφή που προσλαμβάνει ο άνθρωπος, καθ’ όλη την διάρκεια της ζωής του. Με αυτόν τον τρόπο η ουσία αυτή είναι απαραίτητη για κάθε οργανισμό, προκειμένου να ενταχθεί σ΄ αυτήν την κοινωνία  απόλυτης ηρεμίας και αποχαύνωσης. Οποιαδήποτε απόκλιση, που διαταράσσει το καταστατικό της  τιμωρείται από το διοικητικό συμβούλιο της ΣΟΒΟΦ,  με περιθωριοποίηση και εγκλεισμό των αντιδραστικών στοιχείων σε φρενοκομεία και  σε άλλου είδους σωφρονιστικά ιδρύματα.
  
Στην εκάστοτε  κοινωνία του απόλυτου φόβου για οποιαδήποτε συναισθηματική έκφραση, έχουν εξαφανιστεί και “κρυφτεί”από τ΄οπτικό πεδίο των ανθρώπων της, όλα τα βιβλία, που εξυμνούν την τέχνη μεγάλων συγγραφέων και καλλιτεχνών. Η λογοτεχνία, η μουσική, η ζωγραφική, το θέατρο, ο κινηματογράφος δεν υπάρχουν σ΄αυτόν τον κόσμο. Η τροφοδότηση των ανθρώπων με οποιαδήποτε μορφή τέχνης, ξυπνάει πάθη, συνειδήσεις, καλλιεργεί το μυαλό, δημιουργεί απαιτήσεις, βάζει σ΄ εγρήγορση και “κίνηση” τ΄ άτομο ν΄ αναζητήσει νέα “θέλω”, τα οποία και  δεν έχουν καμία θέση σ΄ αυτήν την τρωτή κοινωνία της απόλυτης τάξης.
 
Και όμως, στην κοινωνία του Σοβόφ, θα γεννηθεί και θα δραστηριοποιηθεί ένα πλάσμα άφοβο, η ηρωίδα μας, η Λεόνα. Τ΄όνομά της παραπέμπει στο θηρίο, στο λέοντα. Η Λεόνα προερχόμενη από μία γυναίκα, την Μάγια που, παρόλο που η οικογένεια της υπήρξε ένα από τα μεγαλύτερα ιδρυτικά στελέχη της Σοβόφ, η ίδια δεν μπόρεσε να κατευνάσει τα πάθη και τις επιθυμίες να εκφραστεί, με αποτέλεσμα και η Λεόνα να εξελιχθεί σε μία γυναίκα “άφοβη”, αντιδραστική που απαιτεί και διεκδικεί. Η ηρωίδα μας, μέσα από μια ιδιαίτερα πλούσια πλοκή και ευρηματικούς διαλόγους, θα γνωριστεί με τα υπόλοιπα μέλη της παρέας. Τον Ορφέα, έναν πανέμορφο τυφλό νεαρό, που η αγάπη του για την μουσική έκφραση, μέσω της αγαπημένης του κιθάρας τον οδήγησε στο τμήμα των απροσάρμοστων ατόμων, τον Γνωσία έναν νεαρό, που έχοντας αποστηθίσει σπουδαία έργα της κλασικής λογοτεχνίας, προτού αυτά εξαφανιστούν, θεωρήθηκε αντιδραστικό στοιχείο και πρωτοπόρος στις φοιτητικές διαδηλώσεις. Τον Αίαντα έναν ταλαντούχο και διακεκριμένο επιστήμονα, που και αυτός οδηγήθηκε στην περιθωριοποίηση, όταν οι νέες του ανακαλύψεις απειλούσαν την ισορροπία της Σοβόφ και τέλος τον Γαληνό, τον γοητευτικό και εύστροφο διευθυντή του τμήματος των απροσάρμοστων, ο οποίος μισεί την τυραννία και ονειρεύεται μία κοινωνία δικαιοσύνης. Ο Γαληνός θα είναι και αυτός που θ΄ αναλάβει τα ηνία των τεσσάρων και μ΄ έξυπνους και πλάγιους τρόπους θα διεκδικήσει τα “πιστεύω” του. Πώς θα καταφέρουν να φέρουν την ανατροπή, αυτό θα το δούμε, διαβάζοντας το βιβλίο.
 
Μια ιστορία συμβολική, αλληγορική, κινούμενη στην σφαίρα της επιστημονικής φαντασίας, με διάσπαρτα στοιχεία αστυνομικά, περιπέτειας και μυστηρίου! Τα συναισθήματα που σου προσφέρει η ανάγνωσή της, πλούσια και αντιφατικά, υποδηλώνονται στα ποικίλα συμβολικά στοιχεία που δεσπόζουν την ιστορία μας,  στις πλούσιες μεταφορές και παρομοιώσεις που χρησιμοποιεί η συγγραφέας. Όλα αυτά μαζί, εναρμονίζονται σε μια γραφή λυρική, ποιητική, ευρηματική και σ΄ ένα λόγο που άλλοτε γίνεται κοφτός για να προσδώσει ένταση και ρυθμό και άλλοτε ζωντανεύει, μέσα από τους ζωηρούς διαλόγους και τις περιγραφικές εικόνες ατόμων και καταστάσεων.
  
Οφείλω να ομολογήσω ότι εντυπωσιάστηκα με το ιδιαίτερο θέμα που άγγιξε η συγγραφέας! Γιατί αναρωτήθηκα αν θα μπορούσε να υπάρξει μία τέτοιου είδους κοινωνία, όπου τα μέλη της θεωρούν φυσικό να ζουν, σ΄ένα καθεστώς απόλυτης απραγίας, αδράνειας αλλά και πνευματικής αποχαύνωσης, αφού σπουδαία διαχρονικά αριστουργήματα όλων των ειδών της τέχνης θα είχαν καταστραφεί ή θα είχαν καταχωνιαστεί σε μία πολύ καλή κρύπτη, όπου είναι αδύνατη η προσέγγισή τους από τον άνθρωπο. Επίσης θίγεται και το θέμα της φιλίας. Κατά πόσο δηλαδή, μπορεί ν’ ανθίσει η φιλία ατόμων, διαφορετικής ψυχοσύνθεσης, σ΄ ένα μη ιδανικό περιβάλλον, ώστε να σχεδιάσουν μαζί την επανάστασή τους. Ερωτήματα, που ταλανίζουν την σκέψη του αναγνώστη.
 
 Αναμφίβολα θεωρώ ότι το βιβλίο της κ. Λέττας Βασιλείου, ανήκει στα πολύ καλά μυθιστορήματα της σύγχρονης λογοτεχνίας!

Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Πνοή. Πρώτο έτος κυκλοφορίας 2016.