ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΠΑΡΙΖΙΑΝΙΚΟ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ - NINA GEORGE

Μια φορτηγίδα η Λουλού, γεμάτη 10.000 τίτλους βιβλίων γνωστή σαν το Λογοτεχνικό Φαρμακείο, ο ιδιοκτήτης της ο 50χρονος Ζαν Περντί,  και ένας 20χρονος συγγραφέας που το βιβλίο του μεταφράστηκε σε 29 γλώσσες και έγινε best seller, ξεκινούν για ένα ταξίδι μέσα από τα κανάλια των ποταμών από το γαλλικό βορρά στο νότο, έχοντας κατά νου ο καθένας τους έναν τελικό προορισμό.
Ο μεν λογοτεχνικός φαρμακοποιός για να βρει τον εαυτό του μετά από έναν 21χρονο ‘’εγκλεισμό ‘’ λόγω της απώλειας της αγαπημένης του, ο δε συγγραφέας για να βρει τη χαμένη του μούσα - την έμπνευση-  και να μπορέσει να διαχειριστεί την ανέλπιστη επιτυχία του βιβλίου του. Στη διαδρομή τους προστίθεται και ένας Ιταλός σεφ που ‘’ψάχνει ‘’ την προ εικοσαετίας αγαπημένη του. Στη συντροφιά τους μόνιμοι θαμώνες δυο αδέσποτα γατιά ο Κάφκα και η Λίντγκρεν ( σουηδέζα συγγραφέας παιδικών βιβλίων ).

Ο Ζαν Περντί χαρακτήρας που δεν μπορεί παρά να θεωρηθεί αξιαγάπητος από τον αναγνώστη, είναι ο φαρμακοποιός που συνταγογραφεί τα βιβλία σύμφωνα με τις ανάγκες που κατά ένα περίεργο τρόπο αναγνωρίζει μέσα σε κάθε πελάτη του.
'' Διαβάστε αυτό. Τρεις σελίδες κάθε πρωί πριν από το πρωινό, ξαπλωμένος. Φροντίστε να είναι το πρώτο σας μέλημα κάθε μέρα. Σε τρεις εβδομάδες δεν θα σκέφτεστε πλέον ότι μπλοκάρατε επειδή πρέπει να εξιλεωθείτε για την επιτυχία σας '' είναι οι συμβουλές του Περντί προς τον διάσημο νεόκοπο συγγραφέα που τον ακολουθεί στο ταξίδι αναζήτησης.

Με συγκροτημένη, απαλή, σωστή γραφή και διανθισμένη με πινελιές χιούμορ, η συγγραφέας μάς ξεναγεί στον ιδιωτικό του χώρο  – έναν αποστειρωμένο χώρο – και στους ενοίκους της πολυκατοικίας που ζει, αφήνοντας να διακρίνεται η ηθελημένη μοναξιά του. Η αιτία; Μια γυναίκα που το όνομά της έχει εγκατασταθεί στο μυαλό του σαν *** (3 αστεράκια ), μιας και αδυνατεί να ακόμη και να το προφέρει, και που για 21 ολόκληρα χρόνια δεν έχει φύγει από εκεί. Ο Περντί έχει αφοσιωθεί στο λογοτεχνικό φαρμακείο του – η περιγραφή του χώρου με τις γάτες να έχουν διαλέξει τα βιβλία που προτιμούν, είναι φανταστική – και στο ξεκίνημα μια εγκυκλοπαίδειας συναισθημάτων.
 Ώσπου ένα γράμμα – μια ανατροπή στη μέχρι τότε θωρακισμένη ζωή του - τα ανατρέπει όλα και ο Περντί αποφασίζει να λύσει τους κάβους που κρατούσαν τη Λουλού δεμένη στην αποβάθρα του Σηκουάνα και μαζί να λύσει τους δικούς του κάβους που τον κρατούσαν δεμένο στο παρελθόν.

Η περιήγηση, μέσω καναλιών και παραποτάμων,  του λογοτεχνικού βιβλιοπωλείου φέρνει σε μας τους αναγνώστες πολύ όμορφες σκηνές από τη γαλλική επαρχία - χωρίς να θυμίζει τουριστικό οδηγό - αλλά και ένα ξεγύμνωμα των ψυχών των επιβατών της Λουλού,  όχι μέσα από κουραστικούς μονολόγους και εξομολογήσεις, μα… φυσικά , τρυφερά, και γλυκά.  Μια άλλη ματιά θεώρησης των αξιών της ζωής, βγαίνει μέσα από την εξέλιξή τους σαν χαρακτήρες. Κατεβαίνοντας προς το νότο και ζώντας διάφορες καταστάσεις,  αναθεωρούν πολλά από όσα πίστευαν μέχρι τότε. Πρόσωπα διάφορα εναλλάσσονται κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, αλλά ο άξονας που γυρίζουν παραμένει ο ίδιος. Τα βιβλία.
Ένα λεπτό αγγλοσαξωνικό χιούμορ αφήνει τα χνάρια του σε πολλά σημεία, βγάζοντας ταυτόχρονα πολλές αλήθειες στην επιφάνεια. Απολαυστική η σκηνή όπου η ένοικος με τα μιουλς και τα πολλά πον-πον κάνει την κριτική της για το πορτρέτο του Gray που της δόθηκε αντί του Grey των αποχρώσεων του γκρι. Της χρειάστηκαν δύο ώρες μόνο για να το διαβάσει και στην παρατήρηση του βιβλιοπώλη πως αν μη τι άλλο ο Ουάιλντ χρειάστηκε έξι χρόνια για να το γράψει, απαντά με ένα '' Ω, σαχλαμάρες. Έτσι κι αλλιώς, αυτό δεν θα του φτιάξει το κέφι τώρα . ''

Στο βιβλίο αυτό υπήρξαν ένα δύο σημεία που προσωπικά σαν αναγνώστης τα προσπέρασα γιατί τα θεώρησα περιττά και ίσως πληκτικά. Μπορεί και να κάνω λάθος.Το γεγονός είναι πως βάζοντας όλα τα συν και τα πλην σε μια ζυγαριά, αυτή βαραίνει αισθητά και με μεγάλη διαφορά προς τη μεριά των συν.
Ένα από τα βασικά σημεία που σταμάτησα και το ξαναδιάβασα, είναι όταν η συγγραφέας μέσω του ήρωά της αναρωτιέται αν είναι σωστό ο κόσμος σου όλος να αποτελείται από βιβλία. Να αρκείσαι σε ταξίδια συναισθημάτων μόνο μέσα από αυτά. Να τα εκτιμάς περισσότερο από τους ανθρώπους γιατί τα νιώθεις λιγότερο απειλητικά. Να είναι μόνο αυτά το '' φαρμακείο της ψυχής ''. Η απάντηση δίνεται με την απόφαση που παίρνει ο κ.Περντί.

Από το βιβλίο αυτό μην περιμένει ο αναγνώστης ανατροπές φοβερές ή μη προβλεπόμενες καταστάσεις. Ο κύριος κορμός που βασίστηκε η συγγραφέας για να φτιάξει την ιστορία της είναι απλός και συνηθισμένος. Ηθελημένα συνηθισμένος πιστεύω. Για να δοθεί η προσοχή του αναγνώστη σε άλλα πιο βασικά θέματα. Να μην αποσπαστεί από ίντριγκες, έρωτες μεγαλεπήβολους, ερωτηματικά ή μυστήριο. Για να μπορέσει να εστιάσει στον πλούτο που μπορούμε να αποκτήσουμε μέσα από τα βιβλία και στη βοήθεια που μπορούμε να πάρουμε για να γνωρίσουμε και να εξελίξουμε τον εαυτό μας.

Θα ήθελα να κλείσω με ένα πριν και ένα μετά !
Ο Περντί στην εγκυκλοπαίδεια των συναισθημάτων που γράφει, βάζει στο γράμμα Π το λήμμα ''Περηφάνια '' . Στερεότυπη μετάφραση. Αυτό στην αρχή του βιβλίου.
Το αντικαθιστά στο τέλος με ολόκληρη περιγραφή που τη δίνει ελεύθερα όπως ελεύθερος αισθάνεται και ο ίδιος
'' Π = Παρηγοριά της κουζίνας – όταν ένα πεντανόστιμο φαγητό σιγοβράζει στο μάτι της κουζίνας γεμίζοντας τα παράθυρα με υδρατμούς και περιμένουμε από στιγμή σε στιγμή να καθίσει στο τραπέζι το αγαπημένο μας πρόσωπο, με το οποίο θα ανταλλάσσουμε ευτυχισμένα βλέμματα ανάμεσα στις μπουκιές. ( Γνωστό και ως : Ζωή ) ''.

Κυκλοφορεί από Εκδόσεις Κλειδάριθμος.