ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΟΥΣΑΝ ΟΙ ΘΕΟΙ - ΑΝΝΑ ΓΑΛΑΝΟΥ

''Μικροί Θεοί είμαστε όλοι μας. Καθένας κουβαλά τον δικό του θεό, την ψυχή του, τη νιώθουμε να φτερουγά σαν πουλί μέσα μας ...'' είναι μια πρόταση που κράτησα από το βιβλίο της Άννας Γαλανού.
Το τέταρτο δημιούργημά της στο χώρο το λογοτεχνικό, και το πρώτο στην καινούργια στέγη, αυτή των εκδόσεων Διόπτρα.
Και κράτησα αυτή τη φράση γιατί αν το σκεφτεί κανείς, όλοι μας κουβαλάμε μέσα μας τους μικρούς μας θεούς, που ανάλογα με την κάθε περίσταση τραγουδούν το τραγούδι της ψυχής μας. Εξαρτάται φυσικά από εμάς, αν θα το ακούσουμε ή όχι.
Έτσι και οι ήρωες του βιβλίου είναι μικροί θεοί, που γεμίζουν με την παρουσία τους τις σελίδες, μεγαλώνουν και ανδρώνονται, αγαπούν και προδίδονται, πονούν και κλαίνε, κυνηγιούνται, χαίρονται και νιώθουν. Και στο τέλος δικαιώνονται.
Η είσοδός τους στο βιβλίο γίνεται σιγανά και απαλά. Για να τους γνωρίσεις και να τους αισθανθείς. Φίλιππος και Λένια, Πέρσαλφ και Άννα είναι οι κύριοι πρωταγωνιστές της ιστορίας.
Μια μεγάλη αγάπη γεννιέται ανάμεσα στον Φίλιππο και στη Λένια. Εμπόδια μπαίνουν στο διάβα τους, φτιαγμένα από στερεότυπα κοινωνικά και ριζωμένα βαθιά στη ψυχή της Λένιας.  Η συνταγή δεν πετυχαίνει...
Εκείνη καταφεύγει στη Λέρο στο σπίτι των γονιών της όπου μια συμβουλή ''μέτρα την ψυχή σου κόρη μου '' και ένα παλιό τετράδιο της ανατρέπουν τα μέχρι τότε αυστηρά πλαίσια με τα οποία η ίδια είχε περιχαρακώσει τη ζωή της.
Όλα ανατρέπονται... και όλα φανερώνονται!
Ο Πέρσαλφ και η Άννα ζουν έναν έρωτα δυνατό, ανατρεπτικό, έρωτα χωρίς λογική, έρωτα που αρχίζει και συνεχίζεται παράλληλα με τις γραμμές του τρένου! Παράλληλες γραμμές που δεν συναντιούνται ποτέ. Γραμμές που θα χωρίσουν και θα διαγράψουν μελανά τη ζωή των ηρώων.
Στην κορυφή της πυραμίδας της ιστορίας είναι ο παππούς. Μια ασκητική μορφή που παρ΄ όλο που έζησε μέσα στην σκληρότητα και στην απαξίωση, κατόρθωσε να περάσει όλη τη φιλοσοφική ανατένιση της ζωής στον εγγονό του, τον Πέρσαλφ,  χτίζοντας την προσωπικότητά του με μόνα του όπλα το μειλίχιο ύφος του και τη σοφία του.
''Το μέταλλο δεν θέλει αγριάδες, μα μεράκι και κανάκεμα, αλλιώς δεν βγάζει τίποτε από μέσα του''.
Ο παππούς είναι ο χαρακτήρας που κρατάει τον τόνο και δίνει την αφορμή στη συγγραφέα να υφάνει εικόνες μιας άλλης ζωής .
Μιας φυλής αρκετά παρεξηγημένης, αυτής των Ρομά. Οι χαρές τους, τα βάσανά τους, τα μυστικά τους, οι επιθυμίες τους, η άδικη περιθωριοποίησή τους αλλά και οι αδυναμίες τους ζωντανεύουν μέσα από τα λόγια του, τη στάση ζωής του, αλλά και την καθηλωτική πορεία του εγγονού του!
Μ΄ ένα σωστά δοσμένο φλας μπακ η συγγραφέας δίνει μια  ιστορία εξαιρετικά καλογραμμένη, με δομή σωστή, με περιγραφές γλαφυρές, και με πλοκή σχεδιασμένη πολύ καλά. Οι ήρωες είναι γήινοι, τρωτοί και ευαίσθητοι, ρομαντικοί και περήφανοι, ευάλωτοι και δυνατοί. Τα χνάρια τους είναι έντονα και τα μηνύματα που γράφονται μέσα από την πορεία τους, είναι δυνατά. Τα αποτυπώματά τους διαμορφώνουν και να καθορίζουν στάσεις ζωής, και παράλληλα γίνονται μηνύματα για μας τους αναγνώστες. Μηνύματα για το ρατσισμό και την ένταξη στο περιθώριο, μηνύματα για τις κοινωνικές και ταξικές ανισότητες που αποτελούν την τροχοπέδη σε κάθε αγνό και αληθινό συναίσθημα, είναι αυτά που βγαίνουν με την ανάγνωση του βιβλίου.
Ίσως η ύπαρξη αυτών των αγνών συναισθημάτων να φαντάζει κάτι το ιδεατό.
Όμως ποιος είπε ότι η ζωή μας πρέπει να σταματά στα απλά και μη ουσιαστικά και όχι στο πέταγμα του νου για την πραγματοποίηση του ιδεατού;

Κυκλοφορεί από Εκδόσεις Διόπτρα . Πρώτο έτος κυκλοφορίας 2014.