Ο θάνατος του Οδυσσέα του Δημήτρη Σίμου - Εκδόσεις Μεταίχμιο

Σχολιάζει η Μαρία Κουλούρη 

Ένας άντρας απειλεί να αυτοκτονήσει. Είναι η αρχή ενός κουβαριού που, καθώς ξετυλίγεται, αφήνει στο διάβα του πολλά ερωτηματικά και δυσοίωνες προβλέψεις, διαπλοκές, δίψα για εκδίκηση, εθνικιστικό φανατισμό και ρατσισμό, βαλσαμωμένους  λύκους και φόνους.
Ο Χρίστος Καπετάνος, και η ομάδα του - ο Ορέστης, η Μαρκένα, ο Βαμβακάς -, αναλαμβάνουν τη διαλεύκανση των σκοτεινών υποθέσεων. H αντιτρομοκρατική μπλέκεται στα πόδια τους και το κουβάρι δείχνει ολοένα πιο μπερδεμένο. Τα σκοτεινά νερά, πιο απειλητικά από κάθε φορά, ξερνούν δυσοίωνες προβλέψεις για την επίλυση των φόνων ενώ εμπόδια προκύπτουν διαρκώς στην πορεία των ερευνών. 
Η ομάδα συσπειρώνεται, τα μέλη της πιο ώριμα από ποτέ αναλαμβάνουν δράση, και αυτή τη φορά βγαίνουν στην «πρώτη γραμμή» κοντά στο αφεντικό τους. Ο Καπετάνος βρίσκεται μέσα σε έναν κυκεώνα αποκαλύψεων και οι κινήσεις του είναι μεθοδευμένες μεν, διέπονται από μια ανεξέλεγκτη οργή δε. 
«Οργή για τη φάρα μας»
Οι χαρακτήρες του βιβλίου ανθρώπινοι παρά ποτέ, θυμώνουν, φθάνουν στα όριά τους, πονούν!

Δύο ιστορίες τρέχουν παράλληλα έως ότου φθάσει η ώρα να συναντηθούν και να αποκαλυφθούν καλά κρυμμένα μυστικά, δολοπλοκίες, συνωμοσίες, πάθη και μίση.

«Αυτή έφταιγε. Δεν έπρεπε ποτέ να συμφωνήσει να έρθει σε αυτό το μέρος. Δύο καρακάξες λίντσαραν ηχητικά τη σκέψη της και ύστερα το ουρλιαχτό του αέρα κάλυψε τις φωνές τους. Οι λύκοι, τα πυρακτωμένα κούτσουρα, η βροχή που τους έκανε να ανοίξουν τις σκηνές τους καταμεσής της πεδιάδας, ενώ τα γρυλίσματα πλήθαιναν από το βάθος του λόφου. »

Η καταιγιστική δράση, δοσμένη από τη δυνατή και μεστή γραφή του συγγραφέα, είναι ένα από τα ατού του βιβλίου! Ο ρυθμός γρήγορος, κινηματογραφικός θα έλεγα, εντείνεται σελίδα τη σελίδα, οι περιγραφές είναι ανατριχιαστικά αληθινές, και οι ανατροπές διαδέχονται η μία την άλλη με αποκορύφωμα το τέλος!

Στάθηκα ιδιαίτερα σε δυο σημεία.
1.Στην τεχνική δεξιοτεχνία του Δημήτρη Σίμου – πέντε πολύ μικρά κεφάλαια (περικλείονται στις σελίδες 302-309) και τρία αντίστοιχα πολύ μικρά (περικλείονται στις σελίδες 418-420), όπου δίνει τόσο πολλά γράφοντας τόσο λίγα!
2. Στην τρυφεράδα και στον γλυκό λυρισμό που αποπνέει το κείμενο, εκεί όπου η ιστορία το καλεί! Υπήρξαν σκηνές όπου ένας κόμπος σταμάτησε στο λαιμό μου...

Ένας θάνατος θα φέρει άραγε τη συνέχεια; 

Είναι ομολογουμένως το καλύτερο βιβλίο της σειράς, μέχρι τώρα, μιας και ο Δημήτρης Σίμος ανεβάζει τον πήχη δίνοντάς μας ένα δυνατό αστυνομικό μυθιστόρημα με έντονους προβληματισμούς πάνω σε θέματα που ταλανίζουν την κοινωνία μας. Από τεχνικής πλευράς δε, η αρτιότητα και η πολυπλοκότητα της δομής φθάνουν σε ένα επίπεδο ικανό να καλύψει έναν απαιτητικό αναγνώστη!

Φυσικά ο τίτλος του μυθιστορήματος είναι στενά συνδεδεμένος με πράξεις και συμπεριφορές ηρώων. Η συσχέτιση με την Οδύσσεια και την Τηλεγονία φανερώνεται λίγο πριν το τέλος του βιβλίου, ένα τέλος που φέρνει την κάθαρση, την ισορροπία, ακολουθούμενο από έναν επίλογο γλυκό, ανακουφιστικό θα έλεγα,  με την ελπίδα να διαφαίνεται,  την ελπίδα της αλλαγής του κόσμου τούτου.  
 
Θετικά στοιχεία :
Δυνατή ιστορία.
Δυνατή πλοκή.
Δυνατοί, πολυδιάστατοι, ανθρώπινοι χαρακτήρες.
Εξαιρετική, μεστή κινηματογραφική γραφή.
Γρήγορη ροή.
Ανατροπές μέχρι την τελευταία σελίδα.
Πολύ καλή επιμέλεια έκδοσης από την Ελένη Μπούρα.
 

Το μυθιστόρημα κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Μεταίχμιο. 
 

Περίληψη από το οπισθόφυλλο : 

​Ένας άντρας απειλεί να πηδήξει από την ταράτσα ενός ξενοδοχείου, όταν φτάνει για τη διαπραγμάτευση ο αστυνόμος Καπετάνος. Ένα ταριχευμένο τσακάλι ανακαλύπτεται στην ντουλάπα του, ενώ η αντιτρομοκρατική φτάνει στην Εύβοια. Εθνικιστικά στοιχεία στα σώματα ασφαλείας, το κυνήγι ενός δολοφόνου που αφήνει για σημάδι ένα βαλσαμωμένο ζώο και μια θεωρία συνωμοσίας που κανείς δεν θέλει να επαληθευτεί… Ένα πρόγραμμα προσηλυτισμού πιστών «στρατιωτών» που έχει καλύψει εδώ και χρόνια τις στολές με κουστούμια… Ποιος κινεί τα νήματα; Πόσο δύσκολο είναι να νικήσεις όταν ο εχθρός έχει δημιουργήσει το παιχνίδι;

Λίγα λόγια για τον συγγραφέα : 

Ο Δημήτρης Σίμος γεννήθηκε τον Δεκέμβριο του 1987. Απόφοιτος του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές σπουδές του στον τομέα των χρηματοοικονομικών το 2014, αποφασίζοντας παράλληλα να υπηρετήσει την αστυνομική λογοτεχνία. Φανατικός θαυμαστής της σχολής του Ζωρζ Σιμενόν, λατρεύει τον Ιζζό και δεν διστάζει να αναγνωρίσει το Μεσογειακό νουάρ ως το αγαπημένο του είδος αστυνομικής λογοτεχνίας.
Για τα "Βατράχια", την πρώτη του συγγραφική δουλειά, έχει τιμηθεί με το πρώτο βραβείο του πανελλήνιου διαγωνισμού μυθιστορήματος Ασημένια Σελίδα. Το πρώτο του θεατρικό έργο "Το κόκκινο μελίσσι", ανέβηκε στη σκηνή του Θεάτρου Πόλη. Από τον Ιανουάριο του 2016 είναι ένα από τα νεότερα μέλη της Ελληνικής Λέσχης Συγγραφέων Αστυνομικής Λογοτεχνίας.