ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΑΠΟ ΣΤΑΧΤΗ - ΠΑΣΧΑΛΙΑ ΤΡΑΥΛΟΥ (2ο μέρος)

Το  μυθιστόρημα «Άνθρωποι από στάχτη» αποτελούν τον δεύτερο τόμο της τριλογίας της πολυγραφότατης συγγραφέως Πασχαλίας Τραυλού, που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Διόπτρα. Μετά το «Θεοί από στάχτη» τον πρώτο μέρος της τριλογίας αυτής, ένα καθαρόαιμο μυθιστόρημα εποχής, με έντονο ηθογραφικό χαρακτήρα, η συγγραφέας συνεχίζει δυναμικά την ιστορία της Ροζαλίας, της κεντρικής ηρωίδας του πρώτου βιβλίου, με το «Άνθρωποι από στάχτη», ένα αμιγώς ιστορικό μυθιστόρημα!

Η ανεξήγητη φυγή του Ανατόλ Κοβάλσκι, θα δημιουργήσει μία πληθώρα αποριών και ερωτημάτων στη Ροζαλία, ενώ θα την επαναφέρει βίαια σε μία πραγματικότητα που μετατρέπεται σταδιακά σε εφιάλτη. Η κυρία Τραυλού μέσα από το παρόν έργο εστιάζει στη δραματική χρονική περίοδο μεταξύ 1939-1943! Πληγωμένη απ΄ την ξαφνική και βίαιη απουσία του αγαπημένου της, η Ροζαλία παίρνει την απόφαση να αναζητήσει την αιτία της φυγής του, ενώ ταυτόχρονα αγωνίζεται για να βρει τις ισορροπίες της, καθώς κι ένα λόγο για να συνεχίσει να ζει. Τη σανίδα σωτηρίας από μία καθημερινότητα μέσα στην οποία ασφυκτιά και πνίγεται, θα αποτελέσει ο ζωγράφος φίλος της, Ζαν Πιέρ και ο μονόπλευρο έρωτας του για εκείνη. Η Ροζαλία θα κουρνιάσει στην αγκαλιά του φίλου της, πλάι στον οποίο θα αισθανθεί ασφάλεια. Ο Ζαν Πιερ θα εμφανίσει μία πρωτόγνωρη αυταπάρνηση, κάνοντας ότι περνά από το χέρι του για να γιατρέψει την πληγωμένη καρδιάς της γυναίκας, με την οποία είναι ερωτευμένος σφόδρα.

Ένα απρόσμενο γεγονός θα οδηγήσει την κεντρική ηρωίδα του βιβλίου στον γάμο με τον Ζαν Πιέρ, ενώ παράλληλα ένα πλήθος αλυσιδωτών καταστάσεων σε συνδυασμό με την τύχη της πρωταγωνίστριας, που θα μπορούσε να είναι ένα παιχνίδι στα χέρια της ζωής, δημιουργούν έναν κυκεώνα εξελίξεων, που σαν ένας ανεξέλεγκτος τυφώνας, θα σαρώσουν την προχείρως στρωμένη καθημερινότητα της. Η Ροζαλία θα αναγκαστεί να βαδίσει ένα μονοπάτι δύσβατο και μακρύ. Κατά τη διάρκεια της διαδρομής δεν πρέπει να λυγίσει. Δεν πρέπει να γονατίσει. Αγόγγυστα καλείται να ανεβεί αυτή την ανηφόρα και σιωπηλά να σηκώσει τον δικό της σταυρό. Θα τα καταφέρει; Πρέπει να τα καταφέρει. Έχει έναν, ή μάλλον δύο, ίσως και περισσότερους λόγους για να το κάνει.

Από τη μία μέρα στην άλλη, λοιπόν, από το Παρίσι της γερμανικής κατοχής, ένα Παρίσι γκρίζο, καταθλιπτικό, ένα Παρίσι όπου η πείνα, η φτώχεια, και ο θάνατος που καραδοκεί στη στροφή του δρόμου, αποτελούν αναπόσπαστα κομμάτια της καθημερινότητας, η Ροζαλία θα βρεθεί στην χειρότερη ομολογουμένως επίγεια κόλαση, που υπήρξε ποτέ  στον πλανήτη, στο Άουσβιτς! Ο συγγραφικός φακός της κυρίας Τραυλού μετατοπίζεται και εστιάζει στον ιστορικό αυτό βωμό, τον πλημμυρισμένο με αίμα και δάκρυα, πάνω στον οποίο θυσιάστηκαν αμέτρητες ανθρώπινες ψυχές για χάρη μίας διεστραμμένης ιδέας. Από το κούρεμα με την ψιλή, το τατουάζ και την υποβίβαση της ανθρώπινης οντότητας, απλά σε έναν μαθηματικό αριθμό, στους θαλάμους αερίων, στους “φούρνους” των ανθρώπων, και στα ιατρικά πειράματα σε παιδιά, νέους, νάνους, και γενικότερα περιπτώσεις ανθρώπων άξιων προς μελέτη, με σκοπό την εκπλήρωση οραμάτων που ξεπερνούν τον άνθρωπο και τις δυνατότητες του και χυδαία προσπαθούν να αγγίξουν τις ικανότητες ενός Θεού, ενός Θεού που απουσιάζει ηχηρά απ' τις σελίδες αυτού του βιβλίου.

Διαβάζοντας το μυθιστόρημα «Άνθρωποι από στάχτη» γινόμαστε μάρτυρες των δακρύων, της ταπείνωσης, και του απόλυτου εξευτελισμού της ανθρώπινης υπόστασης της Ροζαλίας. Ίσως ο συσσωρευμένος αριθμός των δεινών και ο πόνος που καλείται να αντιμετωπίσει η πρωταγωνίστρια να φαντάζει κάπως υπερβολικός, αλλά σ' αυτό το σημείο πρέπει να αναλογιστούμε πως κατάφερε η Ροζαλία να φτάσει στο Παρίσι. Ίσως τίποτα τελικά να μην ήταν τυχαίο! Ίσως, όλα αυτά τα δυσβάσταχτα βάσανα να αποτελούν το πλήρωμα του χρόνου, το αποτέλεσμα της Νέμεσις για τους ανθρώπους που ηθελημένα πλήγωσε στο παρελθόν, για την ύβρι που συνειδητά διέπραξε κάποτε.

Μέσα από τον δεύτερο τόμο της τριλογίας, η κυρία Τραυλού άλλοτε άμεσα, κι άλλοτε έμμεσα δεν παραβλέπει να αναφερθεί στο διαχρονικό φαινόμενο του ρατσισμού, που αποτελεί άλλωστε βασικό θεματικό πυλώνα αυτής της συγγραφικής της απόπειρας, αλλά και να δημιουργήσει εκρηκτικά δίπολα, που καλλιεργούν το αναγνωστικό ενδιαφέρον λόγω των έντονων αντιθέσεων που τα χαρακτηρίζει.

Ένα από αυτά που ξεχώρισα είναι αυτό που σχετίζεται με τη θηριωδία των Ναζί, και την ταυτόχρονη αγάπη που έδειχναν προς κάθε μορφή τέχνης και ιδιαίτερα στην αγάπη τους για τη μουσική. Γεγονός απόλυτα αληθές, που βάσει κάποιων βιβλιογραφικών πηγών, διαφαίνεται ακράδαντα απ' τη δημιουργία ορχήστρας μέσα απ' τα τείχη του στρατοπέδου, ορχήστρα αποτελούμενη από γυναίκες κρατούμενες.

Ιδιαίτερα ελπιδοφόρο δίπολο θα μπορούσε να χαρακτηρίσει κανείς και αυτό που δημιουργείται μεταξύ των στρατιωτικών, μελών του Γ' Ράιχ, δίπολο που σχετίζεται με το καλό και το κακό, αφού μέσα σε όλη αυτή την ωμότητα, τη διαστροφή και την ακόρεστη δίψα για εξουσία, που χαρακτήριζε μεγάλο μέρος των Ναζί, υπήρχαν και εκείνα τα φωτεινά παραδείγματα, οι εξαιρέσεις στον κανόνα, στρατιωτικών όπως ο Κάρλ Σβάιτς, πρόσωπο πολύ αγαπημένο για κάθε αναγνώστη, που ξενύχτησε διαβάζοντας το μυθιστόρημα της κυρίας Τραυλού, Το άγαλμα στη σοφίτα, γεγονός που έμμεσα επικοινωνεί το μήνυμα στο αναγνωστικό κοινό πως τελικά άνθρωποι θα υπάρχουν πάντα και παντού, παρά τη σκοτεινιά που μπορεί να επικρατεί γύρω.

Μεγάλο ενδιαφέρον στις σελίδες αυτού του βιβλίου συγκέντρωσε και η τραγική ιστορία της Βεντέτας, μίας τραβεστί, με αγγελική φωνή. Μία ιστορία που ομολογουμένως μας συγκίνησε, και αποτέλεσε μίας πρώτης τάξεως ευκαιρία για σκέψη και προβληματισμό, αφού μέσω αυτής της αναφοράς η συγγραφέας όχι μόνο έθιξε το ζήτημα της έμφυλης ταυτότητας και το πως η κοινωνία αντιμετωπίζει αυτή τη μερίδα των ανθρώπων, αλλά ταυτόχρονα κατάφερε να μας κάνει να συναισθανθούμε το δράμα του συγκεκριμένου μυθιστορηματικού χαρακτήρα, δράμα που επικεντρώνεται κυρίως στην ανάγκη του για ελευθερία, για κατανόηση, αποδοχή και προσωπική έκφραση.  

Η Πασχαλία Τραυλού μέσα απ' την πολυετή συγγραφική εμπειρία που διαθέτει, καταφέρνει να δημιουργήσει ένα μυθιστόρημα τεχνικά άρτιο και ισορροπημένο σε καλολογικά στοιχεία, γεμάτο εκπλήξεις και ανατροπές! Ένα μυθιστόρημα που διακρίνεται για τον καταιγιστικό και ευφυή ταυτόχρονα τρόπο με τον οποίο ξεδιπλώνεται η πλοκή του μύθου, καθώς και για τον λεπτομερή τρόπο που χρησιμοποιεί η δημιουργός αυτού του έργου για να σκιαγραφήσει ακόμα και τους δευτεραγωνιστές της μυθιστορίας της. Ολοκληρώνοντας, λοιπόν, οι «Άνθρωποι από στάχτη» ήταν ένα μυθιστόρημα που με συγκίνησε και με προβλημάτισε βαθιά, ενώ ταυτόχρονα η σκληρότητα και η απανθρωπιά που συνοδεύουν τα ιστορικά γεγονότα, που εκτυλίχθηκαν  μέσα απ' τα συρματοπλέγματα του Άουσβιτς, μπορώ να πω με κάθε ειλικρίνεια ότι με τσάκισαν! 

Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Διόπτρα. Πρώτο έτος κυκλοφορίας 2018.

Για το πρώτο μέρος της τριλογίας «ΘΕΟΙ ΑΠΟ ΣΤΑΧΤΗ» διαβάστε εδώ. 
​

---

Λίγα λόγια για την συγγραφέα:
​
Η Πασχαλία Τραυλού γεννήθηκε στην Τρίπολη Αρκαδίας και από νωρίς εκδήλωσε την αγάπη της για τη ζωγραφική, τη μουσική και τον γραπτό λόγο. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών ελληνική κλασική φιλολογία και παρακολούθησε μεταπτυχιακό πρόγραμμα για τη λατινική ποίηση Ορατίου και Βιργιλίου ενώ την ίδια περίοδο δημοσίευσε τα πρώτα της διη­γήματα σε τοπική εφημερίδα της Βέροιας. Ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένη σε ζητήματα φύλου, ακολούθησε μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου με τίτλο «Φύλο και νέα εργασιακά και εκπαιδευτικά περιβάλλοντα στην κοινωνία της πληροφορίας» καθώς και στη Σχολή Εθνικής Ασφάλειας με τίτλο «Στρατηγική και πολιτική εθνικής ασφάλειας». Είναι μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών. Ασχολείται με παρουσίαση και κριτική βιβλίων στο diavasame.gr. Έργα της είναι: Με Μπαλαντέρ τη Μοναξιά, Ήθελα μόνο ένα Αντίο, Η Ματζίκα της Αγάπης, Κλειδωμένο Συρτάρι, Φτερά από Μετάξι, Έστω μία Φορά, Η Γυναίκα του Φάρου, Οι Εραστές της Γραφής, Γυάλινος Χρόνος, εκδ. Ψυχογιός, Η Μήδεια δεν Χόρεψε Ποτέ, εκδ. Μεταίχμιο. Έχει βραβευτεί για τη λογοτεχνική της παρουσία από τον σύλλογο γυναικών «Εξάλειπτρον» το 2016, ενώ το βιβλίο της Φτερά από Μετάξι ήταν υποψήφιο για βραβείο αναγνωστών το 2008. Από τις εκδόσεις Διόπτρα κυκλοφορούν το Φιλί στα Μάτια, Το Άγαλμα στη Σοφίτα, μια πλήρως αναθεωρημένη έκδοση του βιβλίου Τα Ρόδα της Σιωπής, Θεοί από Στάχτη και Άνθρωποι από Στάχτη.